Een vermakelijk eerste deel met potentie

V.E. Schwab (1987) is een Amerikaanse auteur die fantasyboeken schrijft voor zowel volwassen lezers als, onder de naam Victoria Schwab, voor een Young Adult-publiek. De Kleuren van Magie is het eerste deel van haar Schemeringtrilogie en werd door The Guardian uitgeroepen tot een van de beste fantasyboeken van het jaar.  

Hoofdpersoon Kell is Antari – hij is één van de weinige magiërs die dankzij bloedmagie tussen vier verschillende Londens kan reizen in andere dimensies. Hij heeft ze zelf namen gegeven: zo is er Rood Londen, waar Kell vandaan komt en de magie floreert; Grijs Londen, een vieze en magieloze plek die wij kenden uit onze eigen wereld aan het begin van de 19e eeuw; Wit Londen, een rottende plek waar een uitputtend gevecht woedt voor de macht over de magie en daarmee ook de stad; en ten slotte Zwart Londen, waar niemand meer over praat sinds het is vernietigd door de magie.

Kell fungeert als boodschapper voor de koninklijke familie van Rood Londen en is door hen geadopteerd toen hij nog klein was, maar hij voelt zich meer een verzamelobject dan echt onderdeel van het gezin. Zelf verzamelt hij op z’n beurt echter ook: hij neemt illegaal voorwerpen mee uit alle Londens die hij bezoekt. Deze voorwerpen hebben ieder hun eigen kracht, en zijn ook nodig om van het ene Londen naar het andere te kunnen reizen. Kell is een sympathiek, maar nog niet erg doordacht personage. Er zit veel potentie in hem, zeker aangezien er wordt gespeculeerd over zijn mysterieuze afkomst. Dat krijgt zeker nog een staartje verderop in de serie.  

Lila is het tweede hoofdpersonage dat we volgen. Zij komt uit het magieloze Grijze Londen en overleeft als dievegge op de straten. Ze is een zelfverzekerd en gehard personage en wil niets liever dan aan haar zware bestaan ontsnappen en naar verre oorden varen op haar eigen boot. Op een dag lijkt ze per toeval Kell tegen het lijf te lopen en vanaf dat moment zijn hun levens verbonden. Hun dynamiek zorgt voor een welkome omslag in het verhaal met meer pit en actie.

Het boek bestaat uit overzichtelijke delen die op hun beurt weer zijn onderverdeeld in korte hoofdstukken waar je gemakkelijk doorheen komt. Dat is mede ook dankzij de schrijfstijl van Schwab, die niet heel bijzonder of poëtisch is. Er wordt veel uitgelegd over magie en de vier Londens, waardoor er soms even een stop in het verhaal komt. Het is jammer dat er niet meer ‘show, don’t tell’ is, maar misschien is dit slechts beperkt tot het eerste deel dat hoofdzakelijk als introductie dient voor de hele reeks en de wereld waarin het zich afspeelt. Er gebeurt veel in korte tijd, maar door de beperkte ruimte waarin het verhaal zich afspeelt voelt het niet als veel. Wanneer het verhaal daarnaast vast begint te lopen of in een sleur dreigt terecht te komen wordt er gebruik gemaakt van toevalligheden om de boel weer op gang te krijgen.
De tweede helft van het boek bouwt het tempo en de actie gelukkig veel beter op, waardoor je aan het einde van het boek toch tevreden genoeg de laatste pagina kan omslaan.  

Kleuren van Magie is als eerste deel van de serie nog niet helemaal overtuigend, maar het is wel vermakelijk en het bezit veel potentie voor de vervolgdelen. Het concept van vier Londens is interessant, maar uit zich nog vrij kleinschalig met krachten als die van Kell. Er is gelukkig genoeg materiaal om de wereld van Kell uit te breiden en dit boek voelt dan ook als een voorproefje van iets groters.