Geen spectaculaire finale

Finale is het derde en laatste deel van de Caraval-trilogie van Stephanie Garber. Na het beruchte Caraval te hebben overleefd in het eerste boek én ontmaskerd te hebben wie Meester Legende is in het tweede boek 2 keren Scarlett en Tella terug om het op te nemen tegen een nieuwe vijand. De weg ernaartoe zit vol met magische en vreemde gebeurtenissen en natuurlijk de liefde. Welkom, welkom, bij de Finale van één van de populairste YA-trilogieën van de afgelopen jaren. Het spel begint nu pas echt…

Nadat deel één alleen Scarletts perspectief had en deel twee alleen dat van Tella hebben beide zussen in Finale afwisselende perspectieven. Dat is een goede keuze geweest van de auteur, omdat je zo meer zicht hebt op wat er allemaal gebeurt met de zussen en de wereld die Garber heeft geschapen. Daarnaast is het fijn dat het rustige karakter van Scarlett wordt afgewisseld met het pittige en rebelse karakter van Tella. De zussen en hun relatie zijn goed uitgewerkt – liefde is een belangrijk thema in de reeks, maar de liefde tussen de zussen is misschien nog wel belangrijker dan de romantische liefdes. Toch zorgen Julian en Legende ervoor dat de zussen ieder zich ontwikkelen op een positieve manier:

'Het grootste deel van mijn leven heb ik de dood geromantiseerd. Ik hield van het idee dat er iets bestond wat zo belangrijk was dat het het waard was om voor te sterven. Maar ik had het mis. Ik denk dat de belangrijkste dingen het waard zijn om voor te léven.

In Finale wordt de weg gebaand naar een passend slot voor de zussen, maar het einde voelt vrij gehaast aan na de lange opbouw ernaar toe. Daarnaast is het zowel verfrissend als jammer dat er zo veel nieuwe dingen worden geïntroduceerd in dit boek. Je blijft daardoor geboeid door de magische en originele wereld die Garber heeft geschapen en haar prachtige beschrijvingen, maar het voelt ook alsof Garber pas tijdens het schrijven van dit deel wist hoe ze het verhaal zou gaan afsluiten en op de valreep nieuwe dingen bedacht om haar wereld mee te verrijken. Dat is niet erg, maar het suggereert wel dat er geen vooropgezet plan is geweest voor de reeks. Daardoor voelen de drie delen des te meer aan als drie aparte verhalen met dezelfde personages en setting.

De grote vijand wordt pas in dit deel geïntroduceerd. Alles wat over hem wordt verteld is nieuwe informatie – vóór dit boek werd er niet over hem gesproken. Daardoor voel je bijna geen spanning en voelt hij helemaal niet zo dreigend aan – iets wat anders zou zijn geweest wanneer zijn komst zou zijn opgebouwd vanaf het eerste boek. Dat is wellicht precies wat dit slotdeel mist: echte spanning en betrokkenheid bij wat er gebeurt. En er gebeurt gewoon niet bijster veel. Wanneer er wel iets spannends gebeurt is het snel opgelost en is het tijd om naar de volgende gebeurtenis te stappen.

Voor een boek dat de titel Finale draagt zou je een spectaculairder einde hebben verwacht, vooral voor een reeks als deze, maar helaas is dat niet het geval. Een groot deel van het verhaal is niet erg memorabel en het einde overtuigt ook niet. De wereld en de magie blijven uniek, en het is een heel fijn boek om te lezen en je in onder te dompelen, maar het is niet genoeg om de zwakke plot helemaal te compenseren. Wel moet benoemd worden dat deze vertaalde editie erg leuke extra’s bevat: een brief van de auteur mét handtekening en een extra hoofdstuk vanuit het perspectief van Legende. Dat maakt dit boek speciaal en toont dat de auteur duidelijk heel betrokken is bij haar fans. Garbers hoofdpersonages Scarlett en Tella krijgen een passend einde in dit boek, maar het is erg jammer dat er niet meer uit dit slotdeel is gehaald. Het beloofde ‘spel dat nu pas echt begint’ is nergens te bekennen.