Een sfeervol maar oppervlakkig verhaal

Gallant is het nieuwste boek van V.E. Schwab (1987), vertaald door Maren Mostert. Hoofdpersoon Olivia is opgegroeid in een weeshuis voor meisjes en kan niet praten. Wel ziet zij al sinds jonge leeftijd zogenaamde dodelingen; overleden, verminkte mensen die haar op afstand aanstaren. Op een dag arriveert er een brief waarin een onbekende oom haar vraagt om naar Gallant te komen, het landhuis waar haar familie al generaties blijkt te wonen. Blij dat ze de pesterijen kan achterlaten en onverwacht toch familie blijkt te hebben vertrekt ze, ondanks haar moeders laatste boodschap dat alles goed zal komen met Olivia … zolang ze maar wegblijft van Gallant.

Zoals gezegd kan Olivia niet praten en maakt ze gebruik van gebarentaal, al beheerst haast niemand in haar omgeving die. Communicatie, en dan met name miscommunicatie, speelt een grote rol in dit boek. Familieleden verzwijgen dingen voor elkaar en niemand schijnt naar elkaar te luisteren - al is dit natuurlijk zo gedaan omdat het boek anders een stuk korter zou zijn. Dialogen zijn er dus niet zoveel in dit boek, maar Schwab weet door haar beeldende schrijfstijl en beschrijvingen wel een verhaal met sfeer neer te zetten:

'Neuriënd schraapt de meester onder het lopen met zijn nagels over de muur, het lispelende geluid draagt ver als een tochtvlaag die door het huis trekt. Er zijn nog meer geluiden – de wind buiten die door de voddige gordijnen fluistert, een stuk van het pleisterwerk dat afbreekt en op de grond klettert, en verder lijkt het hele huis constant te kreunen, te verzakken en af te brokkelen – maar de dodelingen zijn stil en de schaduwen kunnen niet praten, dus de stem van de meester is de enige die in het huis klinkt.'

De illustraties in het boek dragen bij aan de mysterieuze, duistere sfeer, net als de donkere bladzijdes waarop je beetje bij beetje meer over de ‘meester van het huis’ te weten komt. Hiernaast zijn er ook veel dagboekpagina’s van Olivia’s moeder, die eerst heel warrig over komen maar later steeds begrijpelijker worden naarmate je meer te weten komt over Gallant en de mensen (en wezens) die daarmee verbonden zijn. Deze extra’s in het boek helpen om het verhaal wat interessanter en unieker te maken.

Doordat de lezer erg is beperkt tot de interne wereld van Olivia is het lastig om vat te krijgen op de personen om haar heen. Dit zijn problemen die Olivia ook ervaart en frustrerend vindt. De mensen die ze in Gallant tegenkomt blijven te veel op de achtergrond waardoor je geen echte connectie met ze voelt. Je voelt geen spanning wanneer ze in gevaar zijn en je leeft niet veel met ze mee als ze het moeilijk hebben.

Als alleenstaand boek is Gallant een te dun verhaal om echt diepgang te kunnen bieden aan de lezer. De personages blijven oppervlakkig waardoor je niet zoveel om hen kunt geven en het centrale conflict in het verhaal wordt te gemakkelijk opgelost. De beschrijvingen en schrijfstijl van Schwab zijn echter mooi en geven het boek sfeer en mysterie. Ondanks dit gegeven en het interessante achterliggende idee komt het centrale concept niet helemaal goed uit de verf.