Een geslaagde prequel met diepgang voor Celaena

Tijdens het schrijven van haar zeer succesvolle zevendelige 'De glazen troon'-reeks heeft Sarah J. Maas (1986) ook een prequel geschreven met daarin vijf korte verhalen met Celaena Sardothien in de hoofdrol. Elk verhaal volgt bijna direct op de vorige, waarbij het laatste verhaal bijna naadloos aansluit op het begin van het officiële eerste deel van de reeks. Celaena is (naar eigen zeggen) de beste sluipmoordenaar die er is in Adarlan en misschien ook wel de hele wereld. Haar opvliegende en arrogante karakter zorgt er echter voor dat ze regelmatig in de problemen komt bij de verkeerde mensen, maar haar hart zit – zoals blijkt in deze verhalen – op de goede plek.

Bij prequels is het vaak maar de vraag of het verhaal (of in dit geval de korte verhalen) echt iets bijdraagt aan de reeks in het geheel. Maas slaagt er grotendeels in om elk kort verhaal relevantie te geven. Soms is dat in de vorm van een ontmoeting met een ogenschijnlijk onbelangrijk personage dat later in de reeks op verrassende wijze terugkeert in een belangrijke rol, en andere keren in de vorm van een reeks gebeurtenissen die beetje bij beetje onthullen waarom Celaena zo arrogant en verbitterd is aan het begin van De glazen troon.

De verhalen 'De sluipmoordenaar en de piratenheer' en 'De sluipmoordenaar en de genezer' geven nuance aan Celaena en tonen aan dat ze niet het ogenschijnlijk oppervlakkige, hooghartige meisje is dat ze steevast aan de buitenwereld toont. Onder haar harde laagje geeft ze om mensen en dan vooral degenen die zichzelf niet kunnen verdedigen. In het derde verhaal, 'De sluipmoordenaar en de woestijn', heeft Celaena te maken met veel ontberingen en leert ze daarnaast ook belangrijke lessen in de vechtkunst en de menselijke aard. In de laatste twee, 'De sluipmoordenaar en de onderwereld' en 'De sluipmoordenaar en het koninkrijk', wordt de onderhuidse spanning langzaam maar zeker opgebouwd – met een ontknoping in de laatste tientallen pagina’s die ervoor zorgen dat je meteen De glazen troon wilt oppakken om te zien hoe het verder zal gaan. Voor zowel de nieuwkomer als een bekende van de reeks zal de karakterstudie van Celaena in deze korte verhalen veel opbrengen.

Het lezen van de prequel vóór de zeven delen van het hoofdverhaal is niet alleen chronologisch kloppend, maar helpt dus ook om Celaena beter te begrijpen. Haar soms onuitstaanbare gedrag in het eerste deel kan namelijk aanleiding zijn voor menig lezer om het boek aan de kant te leggen, terwijl het absoluut aan te raden is om door te bijten. Bijna elk deel dat volgt op het eerste boek is beter dan de voorganger. Het lezen van deze prequel voor de hoofdreeks vergroot dus wellicht de kans dat je door blijft lezen wanneer je dat anders misschien niet zou doen.

Voor iemand die de hele reeks al gelezen heeft, kan deze prequel een beetje aanvoelen als mosterd na de maaltijd, maar toch is er voor iedere lezer – of deze nu nieuw is, midden in de serie zit of dit boek na de reeks er pas bijpakt – genoeg te vinden in deze verhalen om ervan te kunnen genieten. Wel is het, als het mogelijk is, het beste om deze prequel vóór de reeks te lezen om de chronologie te volgen óf na deel 3 te lezen, omdat je na dat deel situaties gaat tegenkomen die uit de prequel stammen.

Dit boek toont aan dat prequels wel degelijk wat kunnen toevoegen aan het hoofdverhaal en bevat actie, liefde en een karakterontwikkeling die je allemaal doen smachten naar meer.