Goed uitgewerkt en boeiend eerste deel

Het Huis van aarde en bloed is het eerste deel in een urban fantasy-reeks voor volwassenen van Sarah J. Maas (1986). Hoofdpersoon Bryce is een twintiger die half Fae, half mens is. Ze staat bekend als een feestbeest dat niet terugdeinst voor een drankje of een snuifje hier en daar. Nadat een verschrikkelijke gebeurtenis met een demon haar fijne, maar vrij lege wereldje in elkaar stort, moet ze leren om te gaan met een nieuwe realiteit. Twee jaar na die fatale dag is ze nog altijd gebroken, maar wordt ze gedwongen mee te werken aan de zoektocht naar dezelfde demon, die recent weer is opgedoken en ongrijpbaar is voor de autoriteiten. Samen met engel Hunt Athalar – bijgenaamd De Schaduw van de Dood en slaafgemaakt na een mislukte opstand tegen de tirannieke Asteri eeuwen geleden – duikt ze steeds dieper in de duistere zaakjes die afspelen in Crescent City en worden enkele grote geheimen onthult die het daglicht niet kunnen verdragen.

Na twee populaire reeksen voor jongvolwassenen te hebben geschreven (‘De glazen troon’ -reeks en de ‘Hof van doorns en rozen’-reeks) waagt Maas zich aan het schrijven van een serie die bedoeld is voor een volwassen publiek. Dit wordt al meteen duidelijk in de eerste honderd pagina’s, waarin de drank, drugs, seks, scheldwoorden en tatoeages je om de oren vliegen. Naast deze volwassen thema’s wordt de lezer bovendien meteen in het diepe gegooid en krijgt ongelofelijk veel worldbuilding en andere informatie binnen. Zo wordt algauw duidelijk dat Crescent City wemelt van de bovennatuurlijke wezens die tussen de onderdrukte, gewone mensen rondlopen. Bryce zelf is half Fae, ze is bevriend met een faun en een gedaantewisselaar die in een wolf kan veranderen, en daarnaast krijgt ze dankzij haar baantje als assistent van een kunsthandelaar te maken met verscheidene (aarts)engelen, vampiers, demonen, zielenjagers en nog veel meer.

Zodra je door de informatiebom heen bent, ontvouwd de plot zich en wordt de lezer ondergedompeld in een groot mysterie. Bryce en Hunt worden gedwongen om samen te werken en botsen in het begin vaak met elkaar, maar uiteindelijk realiseren ze dat ze elkaar nodig hebben. Hun onderzoek brengt hen langs verscheidene delen van de stad. Maas heeft die plekken goed uitgewerkt en elk hun eigen sfeer en kleurrijkheid meegegeven. Net als de actiescènes in het boek komen vooral hier haar schrijfkunsten sterk naar voren, en weet ze als geen ander de aandacht van de lezer vast te houden door te boeien.

Een minpuntje van haar boeken zijn bepaalde keuzes die ze maakt met haar personages. Hoewel ze elk van hen een eigen persoonlijkheid geeft, valt op dat veel van hen sterk lijken op personages uit haar eerdere reeksen. Daarnaast is ook in dit boek iedereen heel aantrekkelijk en gespierd – iets wat misschien te maken heeft met de bovennatuurlijke eigenschappen van deze wezens, maar het stoort op een gegeven moment wel. Ondanks deze punten weet Maas wel goed haar personages doelen te geven en maken ze een duidelijke ontwikkeling door het boek heen.

Dit eerste deel in een nieuwe reeks van Maas zal zowel haar nieuwe fans als haar trouwe lezers heel goed bevallen. Het is een flink boek waar veel informatie in korte tijd wordt gedeeld, de vaart gaat er soms uit, en lezers die bekend zijn met haar werk zullen hier en daar bekende aspecten tegenkomen, maar uiteindelijk is Maas er wel in geslaagd om een interessante en goed uitgewerkte wereld neer te zetten. Door de goed getimede plotwendingen en de kleurrijke verzameling aan wezens en personages blijft het verhaal boeien ondanks de enorme omvang en wil je het liefst meteen het vervolg lezen.