Nieuwe geheimen, maar een trage opbouw

Huis van Lucht & Adem is geschreven door Sarah J. Maas en vertaald door Valérie Janssen. Het is het vervolg op Huis van Aarde & Bloed, dat eindigde met Bryce en Hunt die aartsengelen Sandriel en Micah doodden en een aanval van de hel op Crescent City afsloegen. In dit deel moeten ze zich gedeisd houden om de toorn van de Asteri te voorkomen, maar algauw blijkt dat dat niet gaat lukken. De jacht op een machtig mensenkind wordt geopend en er komen nog meer geheimen boven water. Wat als er toch een manier is om de almachtige Asteri eindelijk van de troon te stoten?

Maas weet als geen ander een complete wereld op een geloofwaardige en bijna tastbare manier neer te zetten. Ook haar personages tekent ze helemaal uit en ze voelen bijna als echte mensen (of in dit geval fae) aan. In het eerste deel was de opbouw ook heel sterk - de spanning werd gestaag opgebouwd met hier en daar een plottwist en een ontknoping die je deed hunkeren naar meer.

In dit vervolg merk je echter gelijk dat het verhaal traag op gang komt en dat de vaart pas tegen het einde aan er goed in komt. Er zijn zat interessante wendingen en mysteries, maar veel ervan lopen met een sisser af. Vooral wanneer blijkt dat personages achter de rug van anderen om - én de lezer - zaken hebben afgehandeld. Daarnaast worden er nóg meer geheimen uit de doeken gedaan over Danika, waarover Bryce meerdere keren opmerkt wat de lezer ongetwijfeld ook denkt: hoeveel valt er nog wel niet te ontdekken over een personage dat we eigenlijk nooit goed hebben leren kennen? Desondanks slaagt Maas er wel in om het hiermee interessant te houden voor de lezer.

Een onverwachte zwakke schakel in het verhaal is Tharion, wiens perspectief we in dit boek voor het eerst volgen. Het is duidelijk dat we zijn perspectief krijgen om nét wat meer zicht te krijgen op wat er nog meer gebeurt rondom Crescent City en dan met name wat de Rivierkoningin voor plannen heeft. Voor de rest komt Tharion vooral erg onsympathiek over met zijn gezeur over zijn afgedwongen verloving en heeft hij vrij weinig toe te voegen. Zijn problemen vallen in het niets vergeleken met die van de andere personages.

Ruhns personage daarentegen bloeit op in dit deel. We krijgen meer over hem en zijn gedachtegangen te weten en hij krijgt een eigen verhaallijn met een verrassende ontknoping. Ook Ithan krijgt een grotere rol ten opzichte van het eerste boek en krijgt zijn eigen problemen en verantwoordelijkheden die vast nog verder uitgeplozen gaan worden.

Wat de meningen onder lezers zal verdelen zijn de vele seksuele escapades tussen Bryce en Hunt (maar ook tussen andere personages). De frequentie en details ervan storen bijna op een gegeven moment en leiden te veel af van de hoofdlijn van het verhaal. Als Maas op deze manier heeft geprobeerd om de aandacht van de lezers vast te houden zal ze vast geslaagd zijn bij sommigen, maar niet bij iedereen.

Huis van Lucht & Adem is een goed voorbeeld van het tweede-deel-syndroom: doordat er zoveel nieuws in dit deel wordt geïntroduceerd zonder dat we echte afsluiting krijgen van eerder gestarte verhaallijnen voelt dit boek meer als een overbrugging en opzetje naar het volgende deel. Het boek mist de vaart en urgentie van het eerste boek en had misschien baat gehad bij minder bladzijdes. De actie en spanning van de laatste paar honderd pagina’s maken echter veel goed, al helemaal met een onverwachte cliffhanger die héél veel interessante dingen belooft.