'Morgen' is niet gegarandeerd.

Jennifer L. Armentrout is inmiddels een welbekende naam in de Young Adult en New Adult-genres. Onder pseudoniem J. Lynn schreef ze daarnaast verscheidene boeken gericht op volwassenen. Haar boeken hebben verscheidene prijzen gewonnen, waaronder ‘beste YA-fictie’ bij Young Adult Library Services Association (YALSA) in 2014. Naast romans schrijft ze bovendien ook fantasy, paranormal en sciencefiction. Een echte duizendpoot dus, maar door een recente diagnose van retinitis pigmentosa (een groep erfelijke oogaandoeningen waardoor het zicht steeds meer afneemt) is het nog maar de vraag hoe lang de auteur door kan blijven gaan met schrijven; iets wat ze gemiddeld acht uur per dag doet volgens haar eigen berekeningen. Ze onderwijst anderen op de verschillende niveaus van blindheid, wat naast schrijven één van haar grootste passies is geworden.  

If there’s no tomorrow gaat daarbij aansluitend, bewust of onbewust, over het gegeven dat ‘morgen’ niet gegarandeerd is. Je keuzes hebben gevolgen, maar wat als één keuze ervoor zorgt dat de toekomst er voorgoed anders komt uit te zien? Dat gebeurt bij hoofdpersoon Lena Wise, een Amerikaans meisje dat samen met haar vrienden het laatste jaar van de middelbare school aangaat. Hun gedachten zijn gericht op inschrijfformulieren voor universiteiten en wat ze willen gaan doen met hun leven, maar voor school goed en wel weer begint kunnen ze nog even genieten van het einde van de zomervakantie. Maar één moment, één keuze, en het leven van niet alleen Lena maar iedereen die ze kent komt volledig op zijn kop te staan.  

Het verhaal wordt gestaag opgebouwd; eerst maken we kennis met Lena en haar vrienden en het doodnormale leven dat ze leidt. De catastrofale wending laat even op zich wachten, en tot die tijd komt de lezer te weten wat voor boekenliefhebber Lena is. Bekende Young Adult-boeken van andere schrijvers worden genoemd, wat ervoor zorgt dat Lena haast ‘echt’ aanvoelt; iemand met wie je je als mede-liefhebber van YA kan identificeren. Helaas is het verhaal wel schuldig aan allerlei YA-clichés, waaronder de veelgebruikte scène waarin het hoofdpersonage zichzelf bekijkt en zichzelf ‘gewoontjes’ vindt, terwijl ze ondertussen wel redelijk populair is en begeerd is door verscheidene jongens.  

Het boek is opgedeeld in drie delen; yesterday, today, en tomorrow. Na het lezen van het boek blijkt dat deze termen heel goed zijn gekozen. Wanneer de wending eindelijk komt in het deel dat ‘today’ heet, begint het verhaal pas echt. Lena gaat door een emotionele rollercoaster wat goed en accuraat beschreven wordt. Het grote pluspunt van dit boek is dat de emotionele fases waar Lena doorheen gaat op een geloofwaardige manier worden beschreven. Haar pijn en schuldgevoelens worden niet achteloos weggeschoven om bepaalde andere factoren sneller te kunnen ontwikkelen. Hetzelfde geldt voor de mensen om haar heen, die direct of indirect ook betrokken zijn bij wat er is gebeurd.  

Schuld is het grootste thema van het boek. Tot hoeverre kan je verantwoordelijk zijn voor je keuzes, vooral wanneer ze aanvankelijk onschuldig lijken te zijn? Lena voelt zich schuldig voor wat er is gebeurd, maar de keuze die alles veranderde was er één die menigeen zou maken zonder er zelfs maar bij na te denken.  

'It just took time and family and friends to come to terms with the fact that life did move on. Life kept going, and you couldn’t be left behind, living in a past that no longer existed.'

Het belangrijkste bij boeken is dat je je betrokken moet kunnen voelen bij de personages. Bij dit boek is dat aardig gelukt dankzij de misschien iets te lange introductie en de geloofwaardige emoties van het hoofdpersonage. Het ontkomt niet aan enkele YA-clichés, maar het is duidelijk dat dit boek ernaar heeft gestreefd om meer te zijn dan dat. Het behandelt een thema dat erg actueel is voor jongeren over de hele wereld, en hopelijk zal dit boek ze aan het denken zetten.

‘Morgen’ is immers niet gegarandeerd.