Een iets sterker, maar gewelddadiger tweede deel

Michael Grant (1954) is een Amerikaanse auteur die in Nederland en België het bekendst is om zijn zesdelige ‘Gone’-reeks. In deze boeken verscheen plots een koepel over het plaatsje Perdido Beach en verdwenen alle mensen van vijftien jaar en ouder binnen dat gebied. Een koepel waar niemand uit of in kon, en waar kinderen niet alleen hongersnood moesten zien te overleven, maar ook gevaarlijke mutaties en een wezen dat het op hen had gemunt. Nu schrijft Grant een trilogie die zich na die gebeurtenissen afspeelt en Rivaal is het tweede deel daarvan.  

Waar het eerste deel nog een te grote omslag was van de schrijnende, kleinschalige FAKZ uit de ‘Gone’-boeken naar een wereldwijde zandbak met gevechten die deden denken aan Transformers, weet dit deel een betere grip te krijgen op de personages en hun verhaal. Denk echter niet dat Grant meer sporadisch omgaat met het geweld in het boek – dat wordt voor de gelegenheid van dit tweede deel nog even opgekrikt.  

Voor een Young Adult boek bevat dit verhaal vrij heftige scènes die in de bioscoop zelfs niet onder een 16+-waarschuwing zouden mogen draaien. De ‘Gone’-reeks schuwde ook geen geweld, maar zoals ook de schaal is vergroot in deze trilogie, is ook het geweld vertienvoudigd. Voor het grootste gedeelte gaat het op in een massa van gezichtloze bijstanders, maar zodra enkelen van hen worden uitgelicht besef je je ongemakkelijk als lezer dat dit om echte, normale mensen gaat.  

De hoofdpersonages krijgen iets meer ruimte om uitgediept te worden, maar het boek is te kort en te vol met actiescènes om daar genoeg tijd aan te kunnen besteden. Er worden daarnaast nieuwe personages geïntroduceerd die ook allemaal tijd opeisen, waardoor de meeste van hen simpelweg alleen in de categorieën van ‘goed’ en ‘slecht’ ingedeeld kunnen worden.  Maar daar komt juist de sterke connectie terug tussen superhelden, supervillains en monsters aan de ene kant en de boodschap van het boek aan de andere kant. Waar de hoofdpersonages met krachten namelijk de meeste moeite mee hebben door de boeken heen is in welke categorie zij vallen – en of ze daar iets aan kunnen veranderen.  

Rivaal staat als tweede deel beter op de benen dan het eerste deel doordat je iets dichter bij de personages komt. Het geweld en de actie is buitensporig veel, maar het voelt nu een stuk urgenter en serieuzer dan deel een. ​Waar het eerste deel Monster heette en dit deel Rivaal (oftewel: ‘slechterik’), zal het derde deel een variant van ‘held’ worden. De vraag is wie die held gaat zijn en of dat überhaupt wel gaat lukken in de miserabele wereld die geschetst wordt in deze boeken. De aanloop naar de afsluiter in de trilogie is gemaakt met een enorme knaller, en het is nog maar de vraag hoe dit gaat aflopen voor niet alleen de hoofdpersonages, maar de hele wereld.