Een origineel concept, maar met voorspelbare tweede helft

Adrian McKinty was in 2017 gestopt met schrijven nadat hij uit zijn huurhuis was gezet, maar nadat auteur Don Winslow enkele van McKinty’s boeken aan zijn eigen uitgever gaf, wist die McKinty ervan te overtuigen om weer aan het schrijven te beginnen. Dat mondde uit in The Chain, dat wereldwijd voor breed uitgemete media-aandacht zou zorgen.

The Chain is geïnspireerd op kettingbrieven die McKinty als kind in het Ierland van de jaren 70 ontving en die hem angst aanjoegen. Pas nadat hij één van die brieven aan een lerares op school gaf wist die hem ervan te overtuigen dat die brief geen macht bevatte door hem te verbranden en zo de ketting te verbreken. Gecombineerd met het Mexicaanse concept van ‘ruilontvoeringen’, waarbij familieleden zichzelf opofferen om de plaats van een ander, kwetsbaarder lid in te nemen, ontstond in 2012 het idee voor een kort verhaal dat McKinty niet publiceerde.

Pas in 2017 werd McKinty aangespoord door zijn nieuwe uitgever om het korte verhaal uit te schrijven tot een langer verhaal gericht op een Amerikaans publiek, en het resultaat is een interessant concept dat niet zo optimaal is uitgewerkt als het had kunnen zijn.

De eerste helft van het boek geeft de lezer wat het belooft op de achterflap: een onmogelijke, nagelbijtende situatie waarbij je kind wordt ontvoerd en de enige manier om hem of haar terug te krijgen is om zelf ook een kind te ontvoeren. Dit is de Chain, een ketting die een onbekend aantal mensen heeft aangetast en die er voorgoed mee verbonden blijven.

Rachel is de hoofdpersoon in het boek. Ze heeft net borstkanker overleefd en is in de auto wanneer ze een telefoontje krijgt van de vrouw die vóór haar in de ketting staat. Deze vrouw vertelt haar dat ze 25.000 dollar moet zien te betalen en een kind moet ontvoeren als ze haar dertienjarige dochter Kylie ooit nog terug wil zien. Als Rachel dit niet doet, zal niet alleen Kylie maar ook het kind van de vrouw worden gedood.

“’Two things you must remember,’ a voice says through some kind of speech-distortion machine. ‘Number one: you are not the first and you will certainly not be the last. Number two: remember, it’s not about the money – it’s about The Chain.’”

Door dit interessante concept kan je niemand, behalve het grote meesterbrein achter de Chain, als een slechterik zien. Iedereen die onderdeel uitmaakt van de ketting handelt immers puur uit liefde voor hun kind. Het boek beantwoordt de bekende vraag of echt iedereen tot de vreselijkste dingen in staat is met de juiste motivatie. Rachel verandert van een breekbare vrouw in een geharde versie van zichzelf binnen schrikbarend korte tijd: alles voor haar kind.

Tijdens de eerste helft van het boek wil je het liefst verder blijven lezen en ben je als lezer geïntrigeerd door wat er gebeurt. Zodra de tweede helft van het boek echter aanbreekt ebt de spanning weg en verschuift de toon. Op dat moment verandert het boek in een voorspelbaar kat-en-muisspel en beland je plots in een thriller die je waarschijnlijk al vaker hebt gelezen. Het verhaal wordt bij vlagen zelfs melodramatisch met een bijna Hollywoodachtige ontknoping.

The Chain heeft een sterke en originele eerste helft, maar valt in de tweede helft door de mand en verandert in een typische thriller waarvan je de uitwerking makkelijk kan voorspellen. Het concept van de ketting en de bijna mythologische omvang ervan en verhaal eromheen zijn sterk, maar hier had nog meer gebruik van kunnen worden gemaakt door de auteur. Al met al is het een interessante thriller die een sterker einde had verdiend.