Ontroerend

Recensie is eerder gepubliceerd op: https://meerboekenblog.nl/takkenhoofd/

In december las ik Takkenhoofd geschreven door Inge Besaris. Ik reserveerde dit boek bij de Bibliotheek Enschede met een reden. Eerder zag ik Tessa van mybigloveforbooks er al positief over praten en dankzij het thema raakte ik ook erg benieuwd.

Vergeetachtigheid
Het boek gaat over Sofie en zij is anders dan andere meisjes. Ze is namelijk een ‘kermiskind’. Haar ouders hebben een reuzenrad en oliebollenkraam, en zijn dus veel onderweg. Daarom woont Sofie tijdens het kermisseizoen bij haar opa.

Sofie kan het goed vinden met haar opa en vindt dit eigenlijk altijd wel gezellig. Opa woont alleen in een klein huisje in het bos, super rustgevend, mooi en gewoon een heerlijke plek! Dit jaar moet Sofie helaas groep 7 nog een keertje overdoen, maar daardoor ontmoet ze wel een nieuwe goede vriend: Mo.

Dit jaar is er echter iets geks met opa. Het lijkt niet helemaal goed te gaan en opa lijkt in de war. De directrice van het verzorgingshuis Avondrood begint zich er ook al mee te bemoeien en probeert op Sofie haar gevoelens in te spelen: hoe moet dat nou met opa als Sofie weer terug bij haar ouders is?

Zoals je wellicht in de samenvatting al wel kunt opmaken zit er het thema vergeetachtigheid/ dementie in. De reden dat dit thema mij zo interesseert is omdat mijn eigen opa helaas in eind 2024 de diagnose dementie heeft gekregen en in een paar weken tijd (mede door een longontsteking & delirium) heel hard achteruit gegaan is. Ik was heel benieuwd hoe dat dan verwerkt zou zijn in een kinderboek, en ik ben niet teleurgesteld.

“Ze is boos op Opa en, omdat ze weet dat hij het niet kan helpen, ook op zichzelf. Moet je hem nou zien zitten. Haar leuke, stoere Opa lijkt ineens zo kwetsbaar en oud. Voor het eerst kan ze zich voorstellen dat hij er op een dag niet meer is… Ze slikt en schudt die gedachte uit haar hoofd.”

Ik denk dat dit boek voor veel kinderen in vergelijkbare situaties heel herkenbaar is en ook als volwassene vond ik het een heel mooi, ontroerend en herkenbaar boek. Want ook ik zie mijn opa, zo bomvol verhalen en met een frisse blik, veranderen in een kwetsbaar en oud meneertje, die heel erg in de war is.

Gelukkig bevat Takkenhoofd niet alleen maar ellende, zo vond ik de vriendschap tussen Sofie en Mo heel mooi neergezet en zit er bijvoorbeeld een schattig hondje genaamd ‘Whiskey’ in het boek. De schrijfstijl vond ik ook erg mooi en de illustraties gemaakt door Irina Filcer passen erg goed bij het verhaal. Dikke aanrader!

“De zon speelt verstoppertje achter de bladeren van de bomen en piept af en toe tevoorschijn. Sofie heeft geen haast en blijft soms even staan om zich met haar ogen dicht te laten verwarmen. Nu weten ze het dus, van Opa en zijn ongelukjes. Aan de ene kant is ze best opgelucht, maar hoeveel weten ze nu precies? Opa kan heel goed toneelspelen. Hij maakt grapjes, kletst eroverheen op zegt dat alle oude mensen weleens wat vergeten. Soms merk je helemaal niets aan hem en dan ineens staan zijn ogen raar en is hij totaal de kluts kwijt, alsof iemand op delete gedrukt heeft.”