Lezersrecensie
De dagen die komen
Recensie De dagen die komen - Mélissa Da Costa
5
Amande trekt zich terug in een afgelegen huis in Auvergne om haar verdriet en pijn in al haar omvang te laten bestaan. Van tevoren had ze nooit verwacht dat pijn zo intens kon zijn. De luiken van het huis blijven dicht en de dagen gaan langzaam voorbij. Wanneer ze toevallig aantekeningen van de vorige bewoonster, mevrouw Hugues, tegen komt over tuinieren, besluit ze de tuin aan te pakken. De aantekeningen van mevrouw Hugues blijken een goudmijn en haar houvast te zijn. De kracht van de seizoenen zorgt ervoor dat Amande ook weer kracht in zichzelf kan vinden om zich open te stellen voor nieuwe ervaringen en mensen.
Na Al het blauw van de hemel was ik ook erg benieuwd geworden naar dit boek van Da Costa. In het boek volg je Amande, die na de dood van haar partner en ongeboren dochter zichzelf terugtrekt in een verlaten huisje in niemandsland. De rouw is rauw aanwezig, en Amande weet niet hoe ze het leven moet voortzetten. Tot ze de oude notities van mevrouw Hugues vindt, die haar steeds weer nieuwe motivatie geven om een nieuw doel te stellen. Ze begint met het opknappen van de verwaarloosde tuin, en langzaamaan zet ze zichzelf nieuwe doelen. Amande maakt een proces door waarin ze steeds een beetje meer de zon weer kan laten stralen in haar leven. Soms gaat het te snel, en wordt Amande weer teruggeworpen in een wereld van verdriet. Amande besluit de kleine dingen van het leven te vieren op haar eigen manier. Het lukt haar om te kijken naar de dingen die ze nog wel heeft, in plaats van te kijken naar wat ze niet meer heeft. Het lukt haar om nieuwe dingen te omarmen, en oude dingen los te laten.
De dagen die komen is een prachtig boek waarin verlies, rouw, veerkracht, natuur, loslaten en liefde centraal staan. Da Costa is erin geslaagd om op een prachtige manier kleine, hedendaagse gebeurtenissen te beschrijven. Gedurende het boek voelde ik enorm met Amande mee, en ik heb het dan ook niet het hele boek droog kunnen houden.
Da Costa heeft met De dagen die komen opnieuw een prachtig boek neer weten te zetten, die mij van begin tot eind in zijn greep heeft gehouden.
5
Amande trekt zich terug in een afgelegen huis in Auvergne om haar verdriet en pijn in al haar omvang te laten bestaan. Van tevoren had ze nooit verwacht dat pijn zo intens kon zijn. De luiken van het huis blijven dicht en de dagen gaan langzaam voorbij. Wanneer ze toevallig aantekeningen van de vorige bewoonster, mevrouw Hugues, tegen komt over tuinieren, besluit ze de tuin aan te pakken. De aantekeningen van mevrouw Hugues blijken een goudmijn en haar houvast te zijn. De kracht van de seizoenen zorgt ervoor dat Amande ook weer kracht in zichzelf kan vinden om zich open te stellen voor nieuwe ervaringen en mensen.
Na Al het blauw van de hemel was ik ook erg benieuwd geworden naar dit boek van Da Costa. In het boek volg je Amande, die na de dood van haar partner en ongeboren dochter zichzelf terugtrekt in een verlaten huisje in niemandsland. De rouw is rauw aanwezig, en Amande weet niet hoe ze het leven moet voortzetten. Tot ze de oude notities van mevrouw Hugues vindt, die haar steeds weer nieuwe motivatie geven om een nieuw doel te stellen. Ze begint met het opknappen van de verwaarloosde tuin, en langzaamaan zet ze zichzelf nieuwe doelen. Amande maakt een proces door waarin ze steeds een beetje meer de zon weer kan laten stralen in haar leven. Soms gaat het te snel, en wordt Amande weer teruggeworpen in een wereld van verdriet. Amande besluit de kleine dingen van het leven te vieren op haar eigen manier. Het lukt haar om te kijken naar de dingen die ze nog wel heeft, in plaats van te kijken naar wat ze niet meer heeft. Het lukt haar om nieuwe dingen te omarmen, en oude dingen los te laten.
De dagen die komen is een prachtig boek waarin verlies, rouw, veerkracht, natuur, loslaten en liefde centraal staan. Da Costa is erin geslaagd om op een prachtige manier kleine, hedendaagse gebeurtenissen te beschrijven. Gedurende het boek voelde ik enorm met Amande mee, en ik heb het dan ook niet het hele boek droog kunnen houden.
Da Costa heeft met De dagen die komen opnieuw een prachtig boek neer weten te zetten, die mij van begin tot eind in zijn greep heeft gehouden.
2
Reageer op deze recensie
Meer recensies van DeniseM
Gesponsord
Als Hyoyoung wordt gevraagd in een brievenwinkel in Seoul te komen werken, realiseert ze zich al snel hoe helend een brief kan zijn. Schrijf je nu in voor de Hebban Leesclub.
