Lezersrecensie
Nog 27 dagen leven
Lissa heeft niet lang meer te leven. Vanuit haar slaapkamer heeft ze een perfect uitzicht op de straat. Om niet helemaal niets meer te doen te hebben spreekt ze voorbijgangers aan en probeert ze door middel van een ruilspel iets waardevollers te ruilen. Op een dag loopt Ellen langs en helpt Lissa bij het ruilspel. Ellen en Lissa worden bevriend en bouwen in korte tijd een bijzondere vriendschap op. Ellen weet dat Lissa ziek is, maar niet dat ze nog maar zo kort te leven heeft.
Nog 27 dagen leven is een erg bijzonder boek. In het boek lezen we afwisselend vanuit Lissa en Ellen. Lissa is ziek, en heeft niet lang meer te leven. Haar mobiliteit is fors beperkt en ze ligt hoofdzakelijk alleen maar op bed. Ellen heeft een wijnvlek op haar gezicht, wat maakt dat ze zich anders dan anderen voelt en veel alleen is. Bij toeval loopt Ellen langs Lissa’s raam en de twee krijgen in zeer korte tijd een bijzondere vriendschap. Deze bijzondere vriendschap wordt op een mooie manier uitgediept in het boek tijdens de laatste 27 dagen van Lissa's leven. Het is een emotionele rollercoaster met hier en daar nog de nodige nuchterheid en grappen. Tijdens het einde van het boek hield ik het niet droog en na het uitlezen van het boek moest ik dan ook even bijkomen. Over het verhaal kan ik nog een hoop schrijven, maar het is het mooiste om dit zelf te ervaren tijdens het lezen van het boek.
Het boek is op een erg toegankelijke manier geschreven. Door middel van korte hoofdstukken wordt het perspectief van Lissa en Ellen afgewisseld. Beide personages maken een enorme groei door tijdens het boek en dit komt mede door de ander. Thema’s die in het boek centraal staan zijn vriendschap en het nemen van afscheid.
Maren Stoffels heeft zelf haar beste vriendin Laura in 2019 verloren. Laura leefde nog 27 dagen na haar eerste longbloeding, hetzelfde aantal dagen als Lissa had. Maren Stoffels heeft dit boek in dezelfde 27 dagen geschreven. Een erg bijzonder boek dat je wat mij betreft gelezen moet hebben.
Nog 27 dagen leven is een erg bijzonder boek. In het boek lezen we afwisselend vanuit Lissa en Ellen. Lissa is ziek, en heeft niet lang meer te leven. Haar mobiliteit is fors beperkt en ze ligt hoofdzakelijk alleen maar op bed. Ellen heeft een wijnvlek op haar gezicht, wat maakt dat ze zich anders dan anderen voelt en veel alleen is. Bij toeval loopt Ellen langs Lissa’s raam en de twee krijgen in zeer korte tijd een bijzondere vriendschap. Deze bijzondere vriendschap wordt op een mooie manier uitgediept in het boek tijdens de laatste 27 dagen van Lissa's leven. Het is een emotionele rollercoaster met hier en daar nog de nodige nuchterheid en grappen. Tijdens het einde van het boek hield ik het niet droog en na het uitlezen van het boek moest ik dan ook even bijkomen. Over het verhaal kan ik nog een hoop schrijven, maar het is het mooiste om dit zelf te ervaren tijdens het lezen van het boek.
Het boek is op een erg toegankelijke manier geschreven. Door middel van korte hoofdstukken wordt het perspectief van Lissa en Ellen afgewisseld. Beide personages maken een enorme groei door tijdens het boek en dit komt mede door de ander. Thema’s die in het boek centraal staan zijn vriendschap en het nemen van afscheid.
Maren Stoffels heeft zelf haar beste vriendin Laura in 2019 verloren. Laura leefde nog 27 dagen na haar eerste longbloeding, hetzelfde aantal dagen als Lissa had. Maren Stoffels heeft dit boek in dezelfde 27 dagen geschreven. Een erg bijzonder boek dat je wat mij betreft gelezen moet hebben.
1
Reageer op deze recensie