Voor ik je laat gaan

3,5 sterren
‘’Yasmen en Josiah zijn zielsverwanten. Ze hebben de once in a lifetime-liefde waar je van droomt: een tijd vol passie, hard werken, grote dromen en veel liefde, ook voor hun twee kinderen. Maar dan treft het noodlot hun familie en het leven waar ze van droomden lijkt onherstelbaar gebroken. Yasmen raakt in een depressie, Josiah stort zich op het runnen van het restaurant en langzaamaan raken ze elkaar kwijt. Tot Yasmen het niet meer aankan en een scheiding aanvraagt. Twee jaar later hebben ze een nieuw ritme gevonden in het co-ouderschap van hun twee kinderen en het runnen van hun succesvolle restaurant. Ook beginnen ze allebei voorzichtig met daten. Maar als magneten blijven Yasmen en Josiah naar elkaar toe bewegen, en beginnen ze zich af te vragen of ze elkaar écht kunnen laten gaan…’’

Dit boek lees je vanuit het perspectief van Yasmen en Josiah, waadoor je van beide personen goed meekrijgt hoe ze scheiding en de periode na de scheiding hebben ervaren. Doordat je van beide personages duidelijk hun gedachten en gedragingen kon volgen, had ik het gevoel dat ik gedurende het boek steeds meer een band met de personages opbouwde. Hoewel het verhaal op sommige momenten voor mij wat langdradig aanvoelde, is het een verhaal dat wel echt bij mij is binnengekomen. Het verhaal is vol met emotie geschreven, wat ook iets passends is als het gaat over de thema’s in het boek zoals scheiding. Het boek is op een beeldende manier geschreven waarbij verschillende elementen van ‘het echte leven’ de revue passeren. Therapie heeft ook een rol in het boek, iets wat ik als een pluspunt zie. Therapie is (helaas) voor veel mensen nog een groot taboe. Kennedy Ryan heeft met dit boek het taboe een beetje geprobeerd te verminderen wat naar mijn idee goed is gelukt. Dit boek smaakt naar meer boeken van Kennedy Ryan.

Om af te sluiten met een mooie quote uit het boek ‘het is oke om niet oke te zijn’.