Een verfrissende thriller: een mysterie, humor en ouderschap

Het debuut van Sarah Harman is een verfrissende thriller. Het boek is een combinatie van een mysterie, humor en ouderschap.

Florence Grimes, feestbeest en voormalig zangeres, heeft één reden om elke dag uit bed te komen: haar zoon Dylan. Tijdens Dylans schoolreisje verdwijnt Alfie. Wanneer Dylan als hoofdverdachte wordt aangewezen, doet Florence er alles aan om hem vrij te pleiten.

Vanaf de eerste bladzijden drijft Florence de spot met de upperclass. Het grappige zit voor mij in de woordspelingen en de woordkeuzes die tot de verbeelding spreken. Florences gedachten en de absurde gebeurtenissen die zij meemaakt, deden me soms een beetje denken aan de film Triangle of Sadness. Ongelijkheid en de betekenis van geld spelen in beide een grote rol. Florence is namelijk een alleenstaande moeder en ze weet soms maar net de eindjes aan elkaar te knopen. Hiermee is ze het tegenovergestelde van de andere moeders, die lijken te zwemmen in het geld.

Aan het begin is de spanning ver te zoeken. Pas later in het boek ging mijn hart sneller kloppen door de gebeurtenissen. Desalniettemin werd ik direct het verhaal ingezogen door de verdwijning en de avonturen die Florence in haar eigen “zoektocht” beleeft.

In het verhaal komen merkwaardige personages voor. Zo is Jenny, een andere moeder en een vriendin-in-wording, de menselijke vorm van iemand een spiegel voorhouden. En is de ex-man van Florence een manipulatieve vent, die ik door de telefoon zou willen trekken.

Alle moeders haten mij is meer dan een mysterie, omdat het indirect veel maatschappelijke onderwerpen aantikt. Het boek gaat over vriendschap, buitensluiting, ouderschap en hoe ver je zou gaan voor je eigen kind. Bovenal gaat het om rijkdom versus armoede en als Amerikaanse een plek vinden in de high society van Londen.

*Onderdeel van het reviewteam van World of Thrillers, hierdoor heb ik het boek vooruit mogen lezen.