Concept is mooi, uitwerking kan beter

Een kat op recept is een nieuw boek in één van mijn favoriete genres: healing fiction. Het boek is eenvoudig en lief, maar de auteur weet mij niet enorm te pakken.

Een mysterieuze kliniek is weggestopt in een oud pand in Kyoto en is alleen te vinden voor mensen die écht hulp nodig hebben. De kliniek biedt een unieke behandeling: katten als medicijn. De patiënten zijn vaak sceptisch over dit concept, maar als de kat eenmaal zijn intrede in hun leven heeft gedaan, zorgt de kat voor de nodige veranderingen.

Het verhaal is lief en schattig door de katten. Ze verbinden en herenigen mensen en tot op zekere hoogte verlichten ze de pijn en nemen ze zorgen weg. Ik vind dit onderwerp raak, omdat huisdieren ook in het dagelijks leven zo’n rol kunnen vervullen.

Het boek bestaat uit vijf hoofdstukken, waarin steeds een andere kat centraal staat. Hierdoor ontstaan vijf mini verhalen met ‘een kat als medicijn’ als rode lijn. De vijf hoofdstukken zijn derhalve ook afzonderlijk te lezen.

Een kat op recept is simpel geschreven; dit geldt ook voor de problemen van de patiënten. Dit vind ik jammer en ik vind dat de auteur hier een steekje laat vallen. Na het lezen van de verhalen, wist ik nog niet met welke probleem sommige patiënten rondliepen. Healing fiction is voor mij juist een genre waarin de ‘struggles’ van mensen een podium kunnen krijgen, zodat iemand zoals jij en ik ons daarin kunnen vinden.

Daarnaast komen in de verschillende hoofdstukken veel namen voor en dit vond ik soms verwarrend. Vooral gezien de lengte van de mini verhalen.

Kortom: ik ben medium enthousiast. De moraal van het verhaal is mooi, maar ik voel het verhaal niet als zodanig.