Lezersrecensie
Levensecht en cherpzinnig
Uit het leven van een hond gaat over de sterfelijkheid van een hond en daardoor over de sterfelijkheid van de mens.
Dit boek is levensecht. Daarnaast beschrijft het boek alles tussen het leven en de dood in: eenzaamheid, liefde, vriendschap, het verleden, de toekomst. Een aanrader voor mensen die van literatuur houden.
Dit boek beslaat een dag uit het leven van Henk. Het is een doodgewone zaterdag totdat blijkt dat Henks hond binnen afzienbare tijd zal sterven. Dat gegeven gaat als een sleepnet over de bodem van de dag en haalt de gebruikelijke gedachten boven: dat de tijd maar één richting kent; dat we kwetsbaar zijn; dat we zo eenzaam zijn, hoeveel liefde we ook vinden. Maar somber wordt het verhaal nergens.
Als lezer word je meegenomen in een gedetailleerde beschrijving van het leven van een gemiddelde mens en krijg je een kijkje in de gedachten tijdens alledaagse activiteiten. De gedachten zijn een goede, eerlijke weerspiegeling van het menselijk brein: het gaat van hot naar her, het wil mensen vermijden, het denkt na, veel na.
Het mooiste moment in het boek vind ik dat Henks gedachten veranderen in een helikopterview en het boek Henk gaat omschrijven. ‘Het boek’ lijkt dan gedachten over Henk en de persoon die hij zal worden, te vormen.
Het grappigste moment vind ik het moment dat Henk zijn buurman probeert te vermijden. Even wegkijken, een extra rondje lopen, even in de auto blijven zitten. Wie doet dat niet?
Het verhaal is scherpzinnig. Dit zit voor mij in het sterke waarnemingsvermogen van Henk. Dit kan ik altijd waarderen. Desalniettemin vond ik het verhaal soms wat stroef lezen. Vooral bij gedachtenspinsels.
“Is de dood niet onze trouwste metgezet? De dood is er altijd.”
“In mijn ogen ben je jong omdat je een vermogen tot reflectie mist.”
Dit boek is levensecht. Daarnaast beschrijft het boek alles tussen het leven en de dood in: eenzaamheid, liefde, vriendschap, het verleden, de toekomst. Een aanrader voor mensen die van literatuur houden.
Dit boek beslaat een dag uit het leven van Henk. Het is een doodgewone zaterdag totdat blijkt dat Henks hond binnen afzienbare tijd zal sterven. Dat gegeven gaat als een sleepnet over de bodem van de dag en haalt de gebruikelijke gedachten boven: dat de tijd maar één richting kent; dat we kwetsbaar zijn; dat we zo eenzaam zijn, hoeveel liefde we ook vinden. Maar somber wordt het verhaal nergens.
Als lezer word je meegenomen in een gedetailleerde beschrijving van het leven van een gemiddelde mens en krijg je een kijkje in de gedachten tijdens alledaagse activiteiten. De gedachten zijn een goede, eerlijke weerspiegeling van het menselijk brein: het gaat van hot naar her, het wil mensen vermijden, het denkt na, veel na.
Het mooiste moment in het boek vind ik dat Henks gedachten veranderen in een helikopterview en het boek Henk gaat omschrijven. ‘Het boek’ lijkt dan gedachten over Henk en de persoon die hij zal worden, te vormen.
Het grappigste moment vind ik het moment dat Henk zijn buurman probeert te vermijden. Even wegkijken, een extra rondje lopen, even in de auto blijven zitten. Wie doet dat niet?
Het verhaal is scherpzinnig. Dit zit voor mij in het sterke waarnemingsvermogen van Henk. Dit kan ik altijd waarderen. Desalniettemin vond ik het verhaal soms wat stroef lezen. Vooral bij gedachtenspinsels.
“Is de dood niet onze trouwste metgezet? De dood is er altijd.”
“In mijn ogen ben je jong omdat je een vermogen tot reflectie mist.”
1
Reageer op deze recensie