Tarantobloed verdient een staande ovatie

Katja Schoondergang maakte bij het grote publiek naam met Bewezen diensten. Een auteur waar we eigenlijk weinig van weten en die zichzelf ook buiten de spotlights heeft weten te houden. Of dit een bewuste keuze is blijft echter gissen. In de luwte of niet, de auteur wist menig lezer te overtuigen van haar schrijfkunst. Hoewel haar nieuwe aanwinst Tarantobloed wat de omslag betreft niet de meest in het oog springende look heeft meegekregen, betreft dit absoluut een waardige opvolger voor haar thrillerdebuut uit 2011.

De twaalfjarige Quique weet te ontsnappen uit het tehuis waar hij verblijft door mee te liften in de auto van beveiliger Lodi Visser. Laatstgenoemde ontdekt de verstekeling later die nacht. Lodi heeft daarentegen zijn reputatie tegen zich vanwege een eerder incident met een jeugdige wegloper die hij hielp. Deze jongen werd later dood gevonden.
Quique is niet van plan zich terug te laten brengen naar het tehuis en komt in aanraking met Anne, een jonge flamencolerares. De twee hebben meer gemeen dan gedacht. De door zijn stiefvader omgebrachte moeder van Quique blijkt de vrouw te zijn waar Anne in het verleden flamencoles van kreeg. Wanneer Quique zijn verhaal heeft verteld besluit Anne hem mee te nemen naar het Spaanse Sevilla, een plaats waar zij lange tijd heeft gewoond. Dit is het begin van een onwaarschijnlijke reis waar ook Lodi een rol in vertolkt. De reis leidt hen weliswaar naar de plaats van bestemming maar dat betekent niet dat alle antwoorden voor het oprapen liggen.

De hoofdpersonen, met elk zo zijn of haar eigen motieven en gedachten, vormen een opmerkelijk trio met ieder een rijkelijk verleden dat hen heeft gevormd. Het is een goede zet geweest door de personages afzonderlijk aan het woord te laten. De roadtrip naar het Zuiden doet bijna filmisch aan. Naarmate de apotheose in zicht komt, merk je dat daar uitermate goed over is nagedacht. Niks geen haastig aan elkaar geknoopte verhaallijnen of gekunstelde plotwendingen.

Tarantobloed is rijkelijk voorzien van een temperamentvol karakter en barst nagenoeg uit haar voegen van de juiste ingrediënten. Een bloedstollende triller die niet alleen een brug slaat tussen ons land en het zwierige Spanje, maar ook de interesse op de juiste manier weet over te brengen voor een van de meest complexe dansen ter wereld.

Katja Schoondergang is een auteur die precies weet welke weg zij wil bewandelen en niet meelift door zich te scharen in de lange, mateloos populaire rij van vrouwelijke auteurs uit eigen land die in een rap tempo de markt blijven voorzien van nieuwe aanvoer. Om die reden is het een verademing te ontdekken dat er ook vakgenoten zijn die niet in de pas lopen. Tarantobloed is een boek dat een staande ovatie verdiend.