Weinig spanning, behalve in bed

In juni kwam het debuut van Kristin Proby uit bij Karakter Uitgevers. Luister naar me was het eerste deel in de ‘Fusion’-serie. Het boek werd op Hebban met 1 ster beoordeeld, omdat er te weinig in gebeurde. Deel 2, Dicht bij mij, beschrijft het verhaal van een van de andere meiden van restaurant Seduction. Camille is al sinds ze een tiener was verliefd op Landon. Ze heeft altijd gedacht dat de liefde van één kant kwam.

Wanneer Landon na een ongeluk terugkeert naar zijn geboorteplaats, is Camille in eerste instantie enorm blij. Zou een relatie met haar jeugdliefde er nu wel in zitten? Na een gruwelijk ongemakkelijke ontmoeting geeft Camille al snel op. Landon zal wel niet hetzelfde voor haar voelen. Totdat Landons ogen worden geopend en hij inziet dat Camille op hem valt. Dan gaat hij op veroveringstocht.

En daarmee is eigenlijk het hele verhaal verteld. En ze leven nog lang en gelukkig. Dat is eigenlijk in een paar zinnen Dicht bij jou. Net als in Luister naar me lukt het Proby in Dicht bij jou wederom niet om de diepte in te gaan. Ook in dit tweede deel zijn er genoeg mogelijkheden, maar die laat de schrijfster allemaal onbenut.

Het lijkt alsof Landon totaal geen schade heeft opgelopen van zijn ongeluk. Uit een schietstoel geschoten worden en dan per direct je functie neer moeten leggen terwijl je juist heel gedreven was; dat maakt nieuwsgierig. Hoe verwerkt iemand zo’n ongeval? En hoe geef je je leven weer wat kleur als je moet stoppen met werk dat je graag doet?

Landon lijkt nergens moeite mee te hebben. Hij start gewoon in een nieuwe functie en verovert het meisje dat hij vroeger ook al aantrekkelijk vond. Het enige verschil is dat ze nu allebei meerderjarig zijn. Camille ontvangt Landon met open armen en ze hebben de seks van hun leven. Daarna gaat hun perfecte leventje samen verder.

Alles gaat goed, alles gaat makkelijk, behalve de band die Camille probeert op te bouwen met de kat die opeens bij haar in huis stond en niet meer weg wil. En dat irriteert. Niet die kat, maar het perfecte leventje. Nergens gaat iets mis en nergens kampt een van de personages met problemen. Het is net een sprookje.

En dat is jammer. Durfde Proby de diepte in te gaan, en dan niet op erotisch niveau, dan zou deze serie een stuk beter scoren. Nu is het doorlezen op de hoop dat er ergens iets gebeurt of dat er eindelijk toch een ontwikkeling in de personages plaatsvindt. Wachten op verbetering die niet komt. Jammer, het eerste hoofdstuk beloofde veel meer dan dat het hele boek waarmaakte.