Het enige echte eilandgevoel komt weer tot leven

Op Facebook is Jackie van Laren weer druk bezig met een feuilleton, zodat iedereen die #binnenblijft zich kan vermaken. Fans die meer willen, grijpen ondertussen naar haar grote aantal feelgoodboeken. Na Duingras, Stormwind, Springvloed en Tegenstroom is in januari het vijfde deel van de 'Eilandliefde'-serie verschenen. Hoogtij vertelt het verhaal van een van de hoofdpersonen uit De meisjesmagneet.

Yvonne, het zusje van frietkraameigenaar Tjeerd, is door haar ouders naar haar tante in Friesland gestuurd om op het rechte pad te blijven. Voor een eilandmeisje is Yvonne, die werkelijk Nynke heet, een wildebras. Ze weet de mannen zó naar haar hand te zetten. Wanneer Nynke volwassen wordt en zich inschrijft voor de toneelschool, wordt haar één ding duidelijk: ze heeft nog niet alles uit haar verleden afgesloten. Ze besluit terug naar het eiland te keren om te proberen er vrede mee te sluiten. Maar reageren de eilandbewoners wel zoals zij verwacht had?

Het is duidelijk dat Nynke zichzelf heel wat kwalijk neemt. Vol goede bedoelingen verschijnt ze met lood in haar schoenen op het eiland en daar loopt alles anders dan dat zij zich had voor kunnen stellen. Voordat ze het weet, is ze samen met alle oude bekenden uit de eerdere seriedelen het strand aan het opruimen.

Want, en daar snijdt Van Laren een actueel probleem aan, er is een flinke storm geweest en omdat er een schip gekapseisd is, is het hele eiland is een puinhoop. Er moet opgeruimd worden en er is veel onzeker. Wat bijvoorbeeld als het schip olie gaat lekken? Op deze manier probeert Van Laren de lezer alert te maken op de milieuproblemen waar we mee kampen. Je krijgt bijna zin om zelf ook de vuilniszak vast te pakken en afval op straat op te gaan ruimen.

Buiten deze serieuze boodschap is het een ‘Eilandliefde’-verhaal zoals we gewend zijn. Vincent maakt zich hard in de eilandraad, Cam is aanwezig met zijn altijd verwarrende, nette taalgebruik en Mandy en Martin hebben, net als Wende en Axel, een nieuwtje. Het gaat goed met de vrienden in de Vis en dat zij een grote rol in het verhaal hebben, maakt dat het voelt als thuiskomen. Onze grote vriend Daan, een van de bandleden uit De meisjesmagneet, heeft een behoorlijke rol in dit verhaal. In dat boek ging het verhaal zo snel en waren er zoveel personages, dat je geen hoogte van Daan kon krijgen. Eerlijk, in het begin lukt dat in Hoogtij ook niet, maar langzaam leer je samen met Nynke een andere kant van hem kennen.

Zoals alle boeken in de serie begint het verhaal heerlijk rustig, zonder haast verteld. Niet al te moeilijk, niet erg zwaar. Op ongeveer driekwart neemt het verhaal een onverwachte wending en hoop je alleen maar dat alles weer goed komt. Uiteindelijk sla je Hoogtij met een tevreden gevoel dicht, dromend van een vakantie op de Waddeneilanden. Laat dat corona maar snel uit ons leven verdwijnen, zodat we met hopelijk deel zes van de 'Eilandliefde'-serie vakantie op onze eigen Nederlandse eilanden mogen vieren.