Hoe kan je mening over een personage opeens zo omturnen?
Wanneer Levana’s ouders vermoord worden, betreed haar zus de troon. Levana heeft heel wat op te merken op de heerschap van haar zus, maar ze heeft andere dingen aan haar hoofd. Namelijk het vinden van liefde en het vinden van een manier om met zichzelf in een maatschappij te leven waarin niets is wat het lijkt.
Allereerst een compliment voor de prachtige omslag. Net alleen de cover is passend bij het verhaal, ook de binnenzijde van de cover brengt je meteen in de Lunar Chronicles sfeer. Je wordt door Meyer meegenomen naar het heelal en als je de plaat op je in laat werken, kun je echt het gevoel hebben een reis naar de maan te maken.
Als je dan eenmaal gestart bent in Levana, lees je in één ruk door. Dat heeft meerdere oorzaken: het verhaal is als één hoofdstuk geschreven, met zo nu en dan gelukkig wel een witregel als rustpunt. Maar echt stoppen is lastig; het verhaal raast door. Daarnaast wil je als lezer gewoon vanaf de eerste pagina weten waarom Levana is geworden wie ze is.
Eerlijk is eerlijk. Ik leef altijd heel erg met de personages in boeken mee en zo ook bij de Lunar Chronicles. Ik ben soms tijdens het lezen echt boos en woest op Levana en kan nooit sympathie voor die dame opbrengen. En dan start je in Levana en leer je eigenlijk een heel beschadigd meisje kennen. Meyer weet het zelfs zo te draaien dat ik medelijden en sympathie voor Levana ga opbrengen.
Dat is een grote kracht. Of het verhaal nu wel of niet sterk is, als je een lezer of de bad woman zo kunt omdraaien door haar verhaal te vertellen, dan ben je gewoon een echt goede schrijver. Zeker na drie toch wel dikke boeken weet je veel van de manipulaties van Levana. Je weet waar ze toe in staat is. En je ontdekt wie Winter nu echt is.
Ik ben heel benieuwd naar hoe ik Winter ga beleven. Sowieso, Cress eindigde enorm spannend en met de nieuwe informatie en de empathische gevoelens tegenover Levana denk ik dat Winter een zeer bijzondere leeservaring wordt. Ik heb het verhaal bewaard tot in mijn vakantie, want dit moet hoe dan ook een spetter van een afsluiting worden.
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Diana van Eynde
Gesponsord
Aan het lot kun je niet ontsnappen ... of wel?
Intermezzo is een prachtige roman over broers en geliefden, van dé literaire stem uit Ierland.
Door de late middeleeuwen letterlijk aan te raken blaast Van Loo ons verre verleden meer dan ooit nieuw leven in.
Een ode aan de Hollandse keuken en de smaak van thuis.
Meer dan 200 recepten voor de kerstdagen.
Superdikke editie met 3D-beeld, geuren en vele andere extra's!
Het leukste cadeau voor iedereen: lol verzekerd!
Toine Heijmans neemt zijn lezers mee naar de uiterwaarden, de laatste Nederlandse wildernis.
Een roman over iemand die floreert als onderzoeker, maar zich het comfortabelst voelt als ze zelf in de schaduw blijft
In Lijtje deelt Harmen van Straaten ontroerende, grappige en herkenbare verhalen over zijn dementerende moeder.
De schitterende beelden en poëtische teksten vertellen het verhaal van een bijzondere vriendschap, tussen het meisje en de drie dieren.
Een magisch coming-of-age-verhaal over een jongen die zijn eerste weekend zonder zijn ouders doorbrengt. . . en een leeuw die op hem komt passen.
Een thriller over verloren zielen, familiebanden en dodelijke loyaliteit.
Deze nieuwe fase kan er een zijn van vreugde, vervulling en verdieping.
De Gouden Griffel-winnaar in een luxe uitgave!
De auteur van Het meisje in de trein is terug! Ligt de waarheid op het eiland begraven?
Kenia, 1926. De jonge Ivy staat voor grote uitdagingen. Ondertussen is Ranjana, een jonge Indiase vrouw, op de vlucht.
Een nieuwe, inclusieve geschiedenis van het vroegst bewoonde continent van de wereld.
Een prachtig overzicht van de liefdespoëzie, van de vroege middeleeuwen tot nu
Hoe kunnen we ons een weg banen door dit alles?
Drie jaar geleden overleed haar beste vriendin, en sindsdien staat Erins leven stil.
Kenia, 1910. Als de jonge Ivory meereist met haar vader op safari, wordt ze onmiddellijk verliefd op het land en de natuur
