Nou, Donna Tart zal dit als een belediging zien. De vergelijking is zoooo niet terecht. Het 1e hoofdstuk is inderdaad spannend, de lezer krijgt gelijk het idee dat er 'iets niet klopt'. De clou lag echter zo voor de hand dat ik die optie al had verworpen, maar het bleek toch zo te zijn. Dat was jammer.
Carole draagt een groot geheim met zich mee, het is ongeloofwaardig dat ze dit met NIEMAND bespreekt. Ze moest intelligent zijn, daar heb ik niet veel van gemerkt. Ik vond het een domme deuzige doos dat ze niet eerder ging nadenken over de feiten terwijl het voor de lezer zo overduidelijk is dat het echt niet klopt. Dat je op je 16e naïef bent geloof ik nog wel. Maar dan kom je toch zeker tien jaar later wel tot het inzicht?
Wat me ook stoorde was de belager van Carole. Telkens als Carole even in rustig vaarwater zat en bv. op een feestje verkeerde kon je op je klompen aanvoelen dat de boef zich binnen 1 pagina weer liet zien... en ja hoor... daar was hij weer!
Ik vind het geen goed boek, de kaft en de originele titel zagen er heel spannend uit. Daar ben ik op af gegaan, doen we niet meer...
Ik was blij dat ik het boek uit had...