Hoe familie de liefde moeilijk maakt

Zeg Abbi Glines en je weet dat je getrakteerd wordt op fijne verhalen over jongeren. Vaak heeft een van de jongeren, of meerderen, een heftig verleden. Tenminste, dat was zo in de juist afgesloten ‘Rosemary Beach’- serie. Een serie die enorm populair was, mede door de terugkerende personages. Geeft het tweede deel van de ‘Sea Breeze’- serie hetzelfde gevoel als we gewend zijn uit ‘Rosemary Beach’?

Willow en Cage zijn beste vrienden en ondanks dat Cage zegt dat hij ooit met Willow gaat trouwen, verschillen ze als dag en nacht van elkaar. Cage is een enorme playboy en Willow is een rustig, lief meisje dat lijnrecht tegenover het losbandige gedrag van Cage staat. Als Willow Marcus ontmoet, de nieuwe huisgenoot van Cage, voelt ze meteen een enorme aantrekkingskracht. Ze is geïnteresseerd in hem, maar is bang dat een rijke jongen niks kan voelen voor een arm en beschadigd meisje zoals zij.

Willow is lief, te lief, zeker voor Cage. In het begin is het moeilijk te begrijpen waarom Cage en Willow steeds maar weer naar elkaar toe trekken. Cage is de playboy van de stad, maar tevens de held die Willow soms nodig heeft. Waarom zegt hij zoveel van haar te houden en doet hij vervolgens niks om haar hart voor zich te winnen? En waarom wil Willow dan wel zo graag andere mannen op afstand houden? Lange tijd zijn dit vragen die door je hoofd spoken.

Glines weet zoals altijd ook in Alleen voor haar het verhaal goed op te bouwen. Willow heeft het zwaar gehad en het is duidelijk dat de demonen uit haar verleden nog niet helemaal verdwenen zijn. Cage heeft een vergelijkbare jeugd gehad en dat wordt gedurende het verhaal duidelijk. Door de personages echte mensen te laten ‘zijn’, krijg je steeds meer begrip voor de vreemde vriendschap tussen Willow en Cage. Maar toch wil je niet dat Cage en Willow een stel worden. Ondanks de diepgang die beide personages krijgen, verdient Willow geen man als Cage. Zij verdient haar eigen prins. En die prins is Marcus, een lieve, sociale jongen die ook een rugzakje heeft.

Lange tijd delen Willow en Marcus hun problemen niet met elkaar, vooral uit schaamte. Dit zorgt voor een plotwending die je wel aan kunt voelen komen, maar waar je je snel voor afzet. Je wilt niet dat het verhaal zo verloopt en je wil al helemaal niet dat er ook maar iets tussen de liefde van Willow en Marcus komt. Ze lijken een droompaar.

Alleen voor haar is een verhaal dat even op gang moet komen. Cage komt wat vlak over in het begin, maar wordt later voldoende uitgewerkt. Cage is vanaf de eerste pagina een prins, al duurt het wat lang voordat Willow haar gevoel toegeeft. Het is fijn om terug te zijn in Sea Breeze en het weerzien met Sadie voelt vertrouwd.

Dit tweede deel laat zien dat het hebben van familie niet altijd fijn is. Zowel Willow, Cage en Marcus hebben te maken met familieproblemen. Dit kan je aan het denken zetten over je eigen familiebanden. Maar je zult dit boek voornamelijk dichtslaan met een tevreden gevoel. Een gevoel vol liefde voor je eigen gekoesterde familieleden.