Goed idee, minder goede uitwerking

Een goede fantasyroman neemt je mee naar een nieuwe wereld en verrijkt je beeld. In Branna’s offer van Gaby Raaijmakers lijkt een volledig nieuwe wereld geschapen te worden. Een wereld waarin machtige en gevaarlijke magiërs leven en waarin de kleur van je ogen bepaalt wie je bent. Interessant idee.

Branna, prinses van Lunläss, wordt uitgehuwelijkt aan de Mazumundische keizerszoon Memindel. Het is de bedoeling dat oorlog tussen de verschillende volkeren zo voorkomen wordt. Branna blijft eigenlijk liever in haar geboorteland. Als ze erachter komt dat het leven in Mazumundië heel erg verschilt van haar oude leven en ze voortaan beoordeeld wordt op de kleur van haar ogen, krijgt haar leven een heel andere wending. Als de prinses dan ook nog eens ontdekt dat de magiërs niet zo blij zijn met haar komst, moet Branna het heft in eigen hand nemen. 

Zoals gezegd is het een interessant idee om te schrijven over een volk dat mensen beoordeelt op de kleur van de ogen. Het is helaas jammer dat de kleuren totaal onrealistisch zijn. De ogen van de keizerszoon – en dus later ook van Branna – zijn goudkleurig. Een gemiste kans. Fantasy mag best verzonnen zijn, maar in een realistische wereld, zoals de schrijfster hier wil scheppen, is het jammer om zulke kleine details onrealistisch te maken.  

Natuurlijk kun je je afvragen of dit nu zo enorm storend is. Nee, maar het is wel een van de dingen die niet leuk zijn aan Branna’s Offer. Vanaf pagina één leest het verhaal enorm stroef. Er worden volkeren en personages geïntroduceerd zonder de nodige uitleg. Steeds schrik je een beetje. Huh? En weer ben je uit het verhaal. Een betere en secuurdere eindredactie had dit zeker kunnen voorkomen.

Of het plaatsen van een kaartje voorin. Er wordt redelijk wat gereisd in het boek en er komen veel personages in voor die allemaal hun eigen belangen hebben. Hoe heerlijk is het niet om de reis te volgen op de kaart? Of om even achter in het appendix op te zoeken wie dat personage ook alweer was. Dat zou in ieder geval het huh?-gevoel al een stuk verminderd hebben. 

De schrijfstijl pakt totaal niet en de personages blijven niet hangen. Het is gemakkelijk om het boek een paar dagen naast je neer te leggen. Het enige probleem is dat je na die break niet meer weet wie wie is en je dus regelmatig terug moet bladeren om weer duidelijk te krijgen hoe het zat. Dit was voornamelijk het geval bij de Goden die regelmatig om hulp worden gevraagd.  

Toch bevat het boek een paar leuke elementen. De verbondenheid met de dieren zal menig lezer aanspreken. Het feit dat de verbondenheid met dieren ook te maken heeft met de magie die Branna beheerst, maakt het bijzonder. En dat brengt me tot eigenlijk het grootste pluspunt van het verhaal. Het gebruik van de magie is anders dan ik ooit gelezen heb.

Ook het einde is spannend. Vooral in vergelijking met de rest van het boek. Op het moment dat Branna zich met de oorlog gaat bemoeien, ontstaat er een spanningsveld in het verhaal. Gelukkig, want deze twee elementen maken in ieder geval dat het boek nog enigszins met tevredenheid wordt dichtgeslagen.

Al met al is 'Branna’s offer' geen hoogstaand stukje fantasy. Fantasy moet je meesleuren een andere wereld in. Gaby lukt dit niet. Met kabbelende hoofdstukken waar weinig in gebeurt, te veel onverwachts geïntroduceerde personages en een schrijfstijl die niet pakt, heeft Zilverbron helaas met 'Branna’s offer' geen topper te pakken.