Buitengewoon briljant om een octopus een hoofdrol te geven

Toen ik de cover van Buitengewoon briljante wezens zag, wist ik meteen dat ik dat boek wilde lezen. De kleuren, maar ook de suggestie dat het over een briljante octopus gaat, trok me meteen. Maar niet alleen dat trok me aan. De promotie van Uitgeverij Boekerij met de - volgens mij - heerlijk zachte Marcello-knuffel, het maakte me helemaal warm om in deze roman te duiken. Lees snel verder of Shelby van Pelt mijn verwachtingen waarmaakte.

Tora maakt al jarenlang schoon bij het Sowel Bay Aquarium. Tijdens haar nachtelijke rondes maakt ze contact met de waterdieren en ze is erg verbaasd als ze een band lijkt op te bouwen met kraak Marcello. Marcello weet dingen over het verleden van Tova en wil deze informatie met haar delen. Daarnaast is Cameron op zoek naar zijn vader in Sowel Bay. Hebben de verdwijning van Tova's zoon Erik en de vader van Cameron iets met elkaar te maken?

Dat is de vraag die ik mezelf al snel stel tijdens het lezen van Buitengewoon briljante wezens. Van Pelt weet vanaf het begin een mysterieuze vibe te creëren rondom de dood (of verdwijning) van haar zoon Erik. Het is duidelijk dat Tova sinds het overlijden van haar man het gevoel heeft alleen te zijn. Ze vindt het moeilijk om om hulp te vragen en lost dingen graag zelf op. Dit maakt Tova een sterk personage.

Toch heeft Tova aardig wat vrienden, waaronder ook octopus Marcello, die zijn eigen bijzondere rol in Buitengewoon briljante wezens speelt. Marcello wordt door Van Pelt neergezet als een slimme, maar vooral liefdevolle kraak. Zijn eigenzinnige karakter brengt hem in lastige situaties, waar je als lezer even om moet gniffelen. De vriendschap met Tova betekent veel voor hem en hij probeert op alle mogelijk manieren Tova iets duidelijk te maken. Van Pelt geeft Marcellus een eigen karakter door hoofdstukken te schrijven vanuit zijn perspectief. Ik kon dit erg waarderen.

Langzaam voel je een band met zowel Cameron, kon je hem maar helpen in zijn zoektocht, als Tova, kon je haar maar op ander gedachten brengen. Je voelt al snel aankomen waar het verhaal naartoe gaat. Van Pelt schrijft het verhaal op zo'n meeslepende manier dat de reis naar het einde belangrijker is dan de uitkomst. En wederom speelt Marcello hier een grote rol in.

Buitengewoon briljante wezens wilde ik ontzettend graag lezen, omdat ik ervan hou als dieren een rol in een verhaal hebben. Van Pelt heeft me totaal niet teleurgesteld. Ik heb Marcello, Tova en Cameron tijdens het lezen in mijn hart gesloten. Het was fijn om zo'n 380 pagina's in Sowel Bay door te brengen. Dit verhaal is prachtig en verdient een plekje bij de mooiste boeken die ik dit jaar las.

Ik heb Buitengewoon briljante wezens gekregen van uitgeverij Boekerij als recensie-exemplaar.