Doe dan maar allebei...

Het tweede deel in de Floor-trilogie viel erg tegen. Het spel van Floor van Renee van Amstel miste een heleboel dingen die wel in deel 1 zaten, maar vooral ontbrak het aan ontwikkeling van de hoofdpersoon. De extase van Floor, deel 3 in de serie, maakt de trilogie af. De grote vraag: doet Floor nu eindelijk eens aan zelfreflectie, of blijft ze zich zomaar laten misbruiken en afslaan?  

Inmiddels heeft Floor zowel een relatie met Jon, die haar nog steeds regelmatig in touwen wikkelt, als met Rick, bij wie Floor de slaaf kan zijn. Beide mannen accepteren dit, maar ze doen nooit iets met z’n drieën. Voor Floor is het maar ingewikkeld. Zeker als Rick echt een toekomst met haar wil. Maar dat is niet het enige dat speelt in haar leven; haar ouders gaan misschien scheiden, ze is ceremoniemeester van de bruiloft van best friend Jasmijn en ze wordt lastiggevallen door een onbekende. De vraag is: wie heeft het op haar gemunt?  

Eén ding wordt duidelijk in De extase van Floor, en dat is dat het hebben van een relatie met twee mannen erg ingewikkeld is. Wie neem je mee naar een bruiloft? Hoe ga je ermee om als een van je partners onverwachts met een ander gaat zoenen of meer? En wat doe je als een van de twee je ten huwelijk vraagt? Allemaal dingen waar Floor mee te maken krijgt en die je het gevoel geven dat één man of geen man wel voldoende is.  

Ook krijgen we iets meer inzicht in Floor. In deel 2 werd al gesproken over het feit dat Floor na haar relatie met Rick in therapie is gegaan. In Het spel van Floor blijft dit bij een mededeling. In dit laatste deel krijg je ook delen van de sessies te horen. Zo krijgt Floor meer diepgang. Nog steeds is dit vrij beperkt, Floor doet het bijna het gehele boek af als: ‘een sub zijn hoort bij mij’, maar toch is het Van Amstel gelukt deze lijn niet volledig dood te laten bloeden.  

Jammer is dat het boek spannend begint. Floor vindt een halve handboei aan haar deur die besprenkeld is met een goedje dat lijkt op bloed. Hierdoor krijg je het idee dat Van Amstel een spannend tintje aan het verhaal wil geven. Iets dat bij Het spel van Floor totaal ontbrak. Helaas kom je ook hier van een koude kermis thuis, want veel spanning zit er niet in het verhaal verwerkt en ook heeft de mate waarin Floor lastiggevallen wordt blijkbaar weinig impact op haar.  

Al met al is het moeilijk voor te stellen hoe Floor leeft en waarom ze doet wat ze doet. Op geen enkele manier wordt duidelijk waarom Floor nu zo van BSDM houdt en al helemaal niet waarom ze een relatie met twee mannen wil. Ook haar vriendin Lisa geeft openlijk toe niks van Floor te begrijpen. De waarom-vragen worden ook in dit deel amper tot niet beantwoord.  

De extase van Floor is beter dan Het spel van Floor en ligt ongeveer op één lijn met De overgave van Floor. Het is jammer dat Floor weinig tot geen verdieping krijgt. Het spanningselement had tevens een goede toevoeging kunnen zijn. Helaas weet ook dit deel niet te bevredigen. Jammer, want met zo’n thema is bevrediging toch wel wat je verwacht.