Weinig boeiende roman over zussenband

De zussen Dominique en Marit Uittenhaaghe delen iets heel bijzonders. Als duo schrijven ze romans over zussenbanden. Ze debuteerden met Lieve zus, waarin een bijzondere zussenband centraal stond. In Dubbelgangers wordt het verhaal verteld van een tweeling, twee vrouwen die toch wel erg verschillend zijn. De vraag is of duo Uittenhaaghe met deze tweede roman de lezer ook voldoende weet te boeien.

Emma en Sophie zijn een tweeling. Uiterlijk lijken ze enorm veel op elkaar, maar vanbinnen zijn ze elkaars tegenpolen. Waar Emma altijd in de clinch ligt met moeder, heeft Sophie een goede band met haar. Als hun moeder gaat verhuizen en Sophie de zolder opruimt, ontdekt ze een lang bewaard geheim. Hoe lang kan ze dit verborgen houden?

Het verhaal start heel langzaam. Emma loopt over een boekenmarkt en haar oninteressante bezoekje wordt tot in detail beschreven. En dat staat een beetje centraal voor het verhaal. Er wordt met veel woorden heel weinig verteld. Dat maakt dat Dubbelgangers enorm traag en saai leest. Minder lang stilstaan bij onbelangrijke gebeurtenissen en sneller to the point komen, zou dit verhaal goed doen.

Om een voorbeeld te noemen. Tijdens het opruimen van de zolder van ma komt Sophie terug van de kringloop. Haar moeder staat haar op te wachten met een lunch. “Wil je een gebakken eitje met tomaat en ui?”, vroeg ze. “Ja, lekker!” Ik had best trek gekregen. “Even mijn handen wassen.” Zo’n laatste zin voegt niks toe en veel van dit soort onnodige zinnen maken dat er geen vaart in het verhaal zit en komt.

Emma is duidelijk wat ouderwetser dan Sophie. Waar Sophie met veel situaties gemakkelijk omspringt, ziet Emma overal beren op de weg. Dat maakt dat je je al snel ergert aan Emma. Waarom maakt ze overal een probleem van? De meest simpele dingen – zoals een gesprekje in de auto met ma – krijgen al snel een zware lading doordat Emma het zwaarder maakt dan dat het is. Bijvoorbeeld wanneer moeder een nieuwe vriend heeft, zegt Emma: “Blijft ze nu ook al bij die man slapen?” Als lezer vraag je je af wat Emma daar mee te maken heeft.

Pas als Sophie de zolder van ma gaat opruimen lijkt er eindelijk wat te gebeuren in het verhaal. Er is een geheim. En hoe gaat de tweeling daar mee om? Houden ze het voor zich? Of bepalen ze dat ieder voor zich? De manier waarop de tweeling wordt geportretteerd en de manier waarop ze allebei hun eigen keuzes maken, laat zien hoe compleet anders de twee vrouwen zijn.

Dubbelgangers is een roman die met veel moeite de aandacht vast weet te houden. Het verhaal komt te traag op gang en de personages komen te weinig tot leven. Het weinig zeggen met veel woorden ergert al snel en dat maakt dit boek geen aanrader in het feelgood-genre.