Verhaal vol liefde, vertrouwen en spanning

Dit jaar wordt Voor jou verfilmd met Emilia Clarke in de hoofdrol. Je kunt wel zeggen dat Jojo Moyes ontdekt is. Haar boeken zijn wereldwijd in trek. Inmiddels is het tijd voor haar twaalfde boek, dat meteen ook het vervolg op het ontroerende Voor jou is. Weet de schrijfster haar lezers net zo te ontroeren met Een leven na jou als dat ze deed met zijn voorganger?  

Lou Clark is niet meer dezelfde persoon als na de dood van haar partner en ex-werkgever Will. Ze krijgt haar leven niet op de rit en is duidelijk zoekende naar hoe ze zin kan geven aan het leven nu Will er niet meer is. Wanneer ze een bizar ongeluk krijgt, wordt ze gedwongen een tijdje bij haar ouders te logeren. Een ding is zeker, dat wil ze niet meer. Lou besluit zich aan te melden voor een rouwverwerkingsgroep, waar ze in eerste instantie niks aan lijkt te hebben. En dan staat er opeens een onbekende voor haar deur. Iemand die ze hulp moet bieden, iemand die kan helpen haar leven weer zin te geven.  

Allereerst moet gezegd worden dat het verstandig is om Voor jou te lezen voordat je in Een leven na jou begint. Puur omdat je in het begin zoekende bent naar wat er exact gebeurd is in het voorgaande verhaal. Zonder deel 1 heb je geen idee wie Will was en waarom hij koos voor de dood. Het boek wekt de eerste honderd pagina’s veel vraagtekens op als je geen voorkennis hebt en dat is zonde. Want ook in het begin is het boek al de moeite waard.  

Als je dan eenmaal door hebt wat er in Voor jou is gebeurd, vallen de puzzelstukjes op hun plaats. De angst van Lou, maar ook het ontredderde gevoel dat samengaat met een schuldgevoel zijn goed te begrijpen. Doordat het verhaal in de ik-vorm is geschreven, kun je ook nog eens extra goed met Lou meeleven. Je voelt wat Lou voelt, ziet de wereld door haar ogen.  

Je gaat dan ook houden van de mensen waar Lou van houdt en je bouwt samen met haar een band op. De prille liefde voel je van de bladzijden afspatten. Het gevoel dat miscommunicatie kan geven, voel je door je aderen stromen en je geeft een zucht van opluchting als alles goed lijkt te komen.  

Het verhaal is emotioneel en kan een grote hulp zijn voor mensen die (net) een dierbare zijn verloren. Het is logisch dat je leven dan helemaal op z’n kop staat en dat je even niet weet hoe je verder moet. Een leven na jou geeft hoop. Laat zien dat de moeilijke momenten te overwinnen zijn. Dat het lang kan duren, maar dat je er niet voor moet vluchten. Pas als je echt met de verwerking start kom je verder.  

Een leven na jou is geen typische feelgood, wel een prachtig verhaal met liefde, vertrouwen en spanning. Het weet je aandacht vast te houden tot de laatste zin en laat je verlangen naar een nieuw deel, want een ding is zeker: het verhaal van Lou is nog lang niet volledig verteld.