Feelgood met een hoofdletter F

Michelle Visser begon haar schrijfcarrière met historische romans. Ze schreef onder andere Veronique en Opstand en wilde daarna eens een ander genre proberen. Het huis met de blauwe luiken was Vissers eerste feelgoodroman. Het verhaal van Loes was nog niet af. In juni 2017 verscheen het los te lezen vervolg Een lucht vol Franse dromen, waarin Visser de lezer meeneemt naar het mooie Franse platteland.

Na de scheiding van haar man besluit Anneloes Beekman, Loes voor vrienden, haar geluk te beproeven in Pommier in Frankrijk. Ze start een chambres d’hôtes en maakt snel vrienden in en rond het dorp waar ze woont. Maar Anneloes wil meer, de inkomsten zijn nog niet hoog en ze denkt dat ze prima in staat is om het concept uit te breiden. Tijdens haar zoektocht naar succes probeert ze haar vrienden te helpen en te leren leven zonder geliefde naast zich.

“De ochtenden hebben iets mysterieus, met de mist die als een dromerige waas over het land ligt. Al het groen glinstert van het vocht en dikke druppels condens bungelen aan het uiteinde van bladeren en grassprieten. Overal waar Anneloes kijkt, ziet ze spinnenwebben, het weiland van Leclerc ziet er zo in de vroege ochtend wit van.”

In Een lucht vol Franse dromen is het al snel duidelijk dat Vissers kracht is om te beschrijven. Of het nu een ochtend in Pommiers is, of de beschrijving van haar chambres d’hôtes, je kunt niet anders dan het beeld voor je zien. Dat het verhaal alle seizoenen doorkruist, is dan ook een mooie toevoeging. Je brengt bijna letterlijk een jaar door op het Franse platteland.

Dit zet Visser kracht bij door zo nu en dan een Franse zin in het verhaal te gooien. Dit kan door sommige lezers als storend worden ervaren, maar het kan ook ervoor zorgen dat het verhaal nog meer tot leven komt. In Frankrijk spreken ze immers Frans, en als immigrant krijg je te maken met het feit dat er een ‘onbekende’ taal wordt gesproken. Door de taal zo nu en dan te verwerken in het boek, heb je nog sterker het gevoel in Frankrijk te zijn.

En dat zijn dan ook de dingen waar Een lucht vol Franse dromen het van moet hebben. Het verhaal is niet denderend en absoluut niet spannend. Het is leuk om te volgen, maar zorgt er niet voor dat je per se verder wilt lezen om te weten hoe het afloopt. Wel is het fijn om bij Anneloes op bezoek te zijn en de belevenissen van haar en van haar dorpsbewoners te volgen. Ook wil je graag weten of Anneloes nu wel of niet nog de liefde mag vinden, want dat is een van de dingen die in Loes’ eigen leven spelen.

Het verhaal doet veel denken aan het tv-programma Ik vertrek. Visser weet duidelijk te schetsen dat het opzetten van een chambres d’hôtes niet meteen van een leien dakje gaat. Het vraagt om innovativiteit, lef en doorzettingsvermogen. Deze inkijk is interessant en geeft een kijkje in het leven van iemand die de keuze maakt om in een ander land een totaal nieuw leven op te bouwen. Dat zorgt voor een bepaalde mate van respect voor het hoofdpersonage.

Een lucht vol Franse dromen is zeker geen slecht boek. De prachtige, kleurrijke beschrijvingen waar het verhaal vol mee staat, nemen je letterlijk mee naar Pommiers. Je voelt en ruikt de omgeving en ziet wat Anneloes ziet. Het verhaal laat zich gemakkelijk op een dag lezen. Niet omdat het verhaal vol spanning zit, maar omdat het zo ontzettend gezellig voelt. Feelgood met een hoofdletter F.