Fijne summer read met verrassend einde

Dat Sarah Jio (1978) een populair auteur is, is af te leiden aan het feit dat haar boeken in 27 landen vertaald worden. Waaronder ook in Nederland. Prachtige covers omlijsten haar eerdere boeken Die avond aan het meer, Bloesem in de nacht en De geheimzinnige tuin. Volgens Santa Montefiore bevat een verhaal van Jio de perfecte ingrediënten om aan de pagina’s gekluisterd te blijven. Tijd om te kijken of dat bij haar nieuwste roman Eiland in bloei ook het geval is. 

Na Emily’s scheiding besluit ze een maand te logeren bij haar tante Bee op Bainbridge Island. Als kind kwam ze hier elke zomer en ze heeft tijd nodig om weer tot zichzelf te komen. In haar kamer ontdekt ze een rood dagboek, geschreven voor Esther. Wie is deze Esther? Emily probeert de geheimen van het eiland te ontrafelen, maar niemand wil iets kwijt over wat er in 1943 gebeurd is. Als Emily achter de waarheid komt, verandert dat haar hele leven.  

Jio neemt ons mee naar het prachtige Bainbridge Island. Door beschrijvingen van de omgeving, vol details, heb je als lezer al snel het idee dat je zelf op Bainbridge aanwezig bent. Zeker als de zon heerlijk schijnt en je verwarmd door de zon Eiland in bloei leest, heb je het gevoel even helemaal weg van huis te zijn.

Gedurende de maand maart neemt Emily je mee in haar verhaal. Ze moet over haar ex heen komen, die haar heeft verlaten voor een andere vrouw. Op het eiland loopt ze haar jeugdliefde Greg tegen het lijf en ontmoet ze Jack; een mysterieuze, maar zeer aantrekkelijke man. Gedurende het verhaal vraag je je af of Emily zal kiezen voor de veilige Greg of de knappe Jack.

Tijdens het aantrekken en afstoten zoekt Emily naar haar verleden. Haar tante Bee – van wie het al meteen opvalt dat ze een aparte naam heeft – vertelt haar niets en klapt zelfs dicht wanneer er vragen worden gesteld. Ook de andere eilandbewoners zijn een gesloten boek als Emily met vragen komt. Wat is er toch gebeurd? Wat is het geheim van haar familie?

Door middel van dagboekfragmenten kom je steeds iets meer te weten over Esther, de schrijfster van het rode dagboekje. De fragmenten trekken je het verhaal in. Esther maakt je nieuwsgierig naar haar verhaal en het is dan ook teleurstellend als het dagboekje opeens eindigt. Wat is er daarna met Esther gebeurd?

Op de laatste pagina’s ontdekt Emily op een zeer gemakkelijke wijze eindelijk wat het familiegeheim is. Haar moeder – voor wie bijna alles nieuw is – reageert hier ongeloofwaardig rustig op en ook de andere betrokkenen leven hun leven alsof er niks gebeurd is. Oké, ze hebben hun straf misschien gehad in de voorbije jaren, maar de rauwe emoties na het ontrafelen van het geheim blijven uit. Dat is jammer. Hierdoor ontbreekt enige diepgang in het verhaal.

Eiland in bloei is een fijn verhaal. Het is verfrissend om even wat tijd op Bainbridge Island door te brengen en Jio weet je ook aan het lezen te houden. Toch is het net wat te oppervlakkig om echt aan de pagina’s gekluisterd te blijven. Iets meer vaart en wellicht niet het eeuwige aan- en afstoten en wantrouwen zonder echt diepgaand te worden, zouden het boek goed doen. Eiland in bloei blijft hierdoor enkel een fijne summer read met een – dat moet wel gezegd worden – verrassend einde.