Feelgood met een zwart randje

Als kind was haar grote passie altijd al lezen. Later besloot ze om zelf te gaan schrijven. Karma Brown woont met haar man, dochter en labradoodle in Canada. Naast het schrijven van boeken publiceert ze artikelen in diverse tijdschriften over koken. Ga niet weg is Karma’s debuutroman.  

Tegan heeft alles wat haar hart begeert. Een lieve man waar ze mee getrouwd is en ze verwacht haar eerste kindje. Wanneer Tegan en Gabe een zwaar auto-ongeluk krijgen, stort haar wereld in. Dagenlang kan en wil ze haar bed niet uit. Totdat ze de oplossing weet: het uitvoeren van de reizen die Gabe en zij net na hun bruiloft hadden gepland. Is dit de pleister die het verdriet dragelijk maakt?  

Een zwaar onderwerp dat Karma Brown in dit boek aan de orde stelt; het verlies van een ongeboren kind en het schuldgevoel dat daarmee gepaard gaat. Toch leest het verhaal weg als een lekker romannetje. Dit komt omdat heden en verleden elkaar op een goede manier afwisselen. Tegan was gelukkig voor het ongeluk. Ze had een perfect leven met Gabe. Een leven dat in een groot deel van het boek een sprookje lijkt. Iets uit vervlogen tijden.  

Het verdriet wordt goed vormgegeven. De ups en downs van Tegan zijn erg begrijpelijk. Doordat Ga niet weg in de ik-vorm is geschreven, leef je volledig mee met het hoofdpersonage. Haar reacties zijn begrijpelijk en je voelt de depressie over de bladzijdes stromen. Je huilt met Tegan, je bent boos met Tegan en je voelt je radeloos, net als Tegan.  

Ga niet weg begint zwaar. Het verlies. De depressie. Het niet op willen staan. Het niet naar buiten kunnen. Het krijgen van aanvallen. Het lijkt een en al drama. Maar vanaf het moment dat Tegan op reis gaat, reis je mee. Je ziet de schilderende olifanten voor je, ziet jezelf samen met Tegan op kookcursus in Italië en je voelt het water bijna op je lichaam spatten tijdens de surflessen op Hawaï. De omgeving wordt op een visuele manier omschreven en door de ik-vorm heb je echt het idee dat je bij Tegan bent. De minimale grapjes vallen goed en daardoor zit je soms hardop te lachen.  

Goed aan het verhaal is het feit dat Tegan en Gabe heel menselijk zijn. Het is bijna een perfect stel. Ze gaan voor elkaar en ook na het ongeluk zijn ze elkaar enorm tot steun. Totdat de plot onthuld wordt. Je schrikt je rot. Hoe kan dit? Dat kan niet waar zijn. Je wilt de plotwisseling helemaal niet geloven. Voor je het weet rollen de tranen over je wangen wanneer je de laatste bladzijden leest. En alles valt op zijn plaats. Het is bijna onmogelijk om niet terug te bladeren. Had je dit echt niet aan zien komen?  

Ga niet weg is een heftig, maar prachtig verhaal. Het verhaal van een vrouw die alles lijkt te verliezen dat haar gelukkig maakt. En vrouw die durft te kiezen voor haar geluk en die daarvoor vecht. Die de strijd aan gaat met haar verdriet. Een sterke vrouw. Een vrouw waar we een voorbeeld aan kunnen nemen. Ga niet weg is duidelijk feelgood met een zwart randje.