Standaard driehoeksverhouding en te voorspelbaar geheim

Het is haar eerste roman. Een verhaal waarmee Rebecca Done, die werkt als copywriter, door hoopt te breken. In Het geheim dat wij delen verliezen de twee hoofdpersonen elkaar uit het oog. Bewust. De vraag: komen ze ooit nog bij elkaar? Want vergeten zijn ze elkaar duidelijk niet.

Jess is 15 als ze verliefd wordt op haar leraar Matthew. Een geheime en gevaarlijke relatie begint. Vol angst zetten ze door en worden ze steeds meer verliefd op elkaar. Dan gebeurt het onvermijdelijke, ze worden verraden. Matthew moet naar de gevangenis. Jess blijft achter en probeert verder te gaan met haar leven. Matthew doet dat ook. Als ze elkaar jaren later tegen het lijf lopen, heeft Matthew een andere naam, een vrouw en een dochter.

Het verhaal begint sterk. Er is een geheim en er zijn twee mensen die ooit van elkaar hielden en elkaar uit het oog verloren. Mensen die elkaar dolgraag willen terugzien, omdat ze eerder geen kans hadden. En daar houdt het op met de sterke punten.

Matthew wil Jess weer zien, maar de reden daarvan blijft lange tijd onduidelijk. Hij zegt wel waarom hij Jess opgezocht heeft, maar als lezer vraag je je af hoe oprecht Matthew is. Hij zegt het één en doet het ander. Zo lijkt hij nog steeds gevoelens voor Jess te hebben, maar als er iets aan de hand is met zijn vrouw of dochter, zet hij Jess zo aan de kant. Dit zorgt ervoor dat je geen sympathie voor Matthew krijgt.

Jess daarentegen is nog steeds smoorverliefd op Matthew, dat is nooit overgegaan. Alleen zit zij ook in een relatie. De man in kwestie komt in eerste instantie over als een eikel en dat blijkt-ie ook te zijn. Dus ook voor hem heb je geen sympathie. Dan blijft alleen Jess nog over om echt sympathie voor te gaan voelen, maar ook zij gaat helaas niet echt leven. Ze blijft te oppervlakkig en te naïef om echt serieus te nemen.

Het verhaal is te standaard. Je kijkt uit naar wat nou eigenlijk het geheim was. Dat blijft lange tijd onbekend. Als je dan eindelijk weet om welk geheim het draait, schrik je. Was het echt zo voorspelbaar? Kon Done echt niks creatievers bedenken? Het geeft je een gevoel van teleurstelling.

Zo ook het einde is een grote teleurstelling. Als je een verhaal leest met een driehoeksverhouding wil je altijd weten voor wie gekozen wordt. In Het geheim dat wij delen kom je dit niet te weten. Het boek heeft een enorm open eind en dat kan je zelfs boos maken. Wat gaat Matthew nu doen? Een vervolgdeel blijkt (nog) niet te bestaan. De vragen blijven dus onbeantwoord.

Het geheim dat wij delen is geen aanrader. Het verhaal is te standaard en geeft geen feelgood-gevoel. Het laat zien dat niemand te vertrouwen is en geeft je diverse malen een gevoel van teleurstelling. Een ander geheim, iets minder naïviteit van het hoofdpersonage en iets meer diepere lagen zouden dit verhaal zeker goed hebben gedaan.