Tegenvallend laatste deel met weinig spanning

Vol smart zaten de fans van de Drägan Duma-serie te wachten op het afsluitende derde deel van de serie, Het zwarte kristal. Patty van Delft wist haar fans regelmatig nieuwsgierig te maken via haar eigen Facebook. Er kwam zelfs een heuse boektrailer online. Het voorwerk zag er goed uit, maar maakt Patty met dit slotdeel de verwachtingen waar?

Jill en Skylar staan voor een moeilijke opdracht. Het vernietigen van het zwarte kristal, dat ergens verborgen is in de Buitenwereld. Alleen als dit kristal vernietigd kan worden, maken de twee geliefden kans om meestermagiër Morbiston te verslaan. Jill en Skylar gaan op pad in hun strijd tegen het kristal, maar ontdekken dat er nog veel meer moet gebeuren voordat de Buitenwereld en Drägan Duma gered zijn van de zwarte magie van Morbiston.

Na het dichtslaan van deel 2 wil je eigenlijk direct door in deel 3. De spanning zit er volledig in en je wilt niets liever dan weten hoe het verder gaat en of het Jill en Skylar gaat lukken om Morbiston te verslaan. Het boek begint met de reis door de Buitenwereld en die is tergend saai. De enige lichtpuntjes zijn de verbazingen van Skylar en de draken om de menselijke gewoontes die hen onbekend zijn.

Als Jill en Skylar na hun tocht weer op Drägan Duma zijn, lezen we vooral over het leven daar. Nog steeds zijn de twee bezig om de profetieën te vertalen, en zoeken ze een manier om hun krachten te bundelen. Als Jill eindelijk weet waarom het niet lukt – en dit ook nog eens verborgen houdt voor Skylar – lijkt het even te mislukken. Toch is de oplossing er. Een oplossing die veel te gemakkelijk is en je als lezer echt even verbaast. Is dat alles?

Ook wordt het onderwerp homoseksualiteit aangesneden. Op Drägan Duma is dat niet de normaalste gang van zaken. Jill accepteert dit zonder blikken of blozen. En daar blijft het bij. Nergens in het verhaal wordt hier op teruggekomen, terwijl dit wel zeker een mooie toevoeging of draad in het verhaal had kunnen zijn. Er wordt dus veel verteld over het leven op Drägan Duma, maar de diepgang blijft op sommige punten totaal uit.

Pas in de laatste zestig pagina’s wordt het spannend. De strijd begint en het is een groot vraagteken wie de oorlog wel en niet overleeft. Het plan zorgt ervoor dat je als lezer geboeid bent en als het mis lijkt te gaan, zit je aan de pagina’s gekluisterd. Maar een knallende finale mist helaas en dat is erg jammer.

De laatste paar pagina’s zijn wel weer geweldig. De manier waarop de liefde en de band tussen de bewoners op Drägan Duma is beschreven, is hartverwarmend. In dat laatste hoofdstuk heb je pas echt weer het gevoel dat je op Drägan Duma wil zijn en wil leven. En dat mist een beetje in de rest van het boek.

Het zwarte kristal zal voornamelijk in de smaak vallen bij de jeugdige lezeressen. De dagelijkse gebeurtenissen en de band tussen Jill en Skylar zullen hun harten sneller doen slaan. Verwacht je echt een spetterend einde vol spanning, magie, drakenvuur en onmogelijke overwinning, dan kan dit boek weleens een tegenvaller worden.