Ja, ik wil, of toch niet?

Haar carrière begon ze als juriste. Toen ze een burn-out kreeg, was het tijd voor wat anders, de advocatuur was haar toch net iets te zwaar. Ze besloot om in de voetsporen van haar man te treden. In tien maanden schreef Eliza Kennedy het boek Ja, ik wil niet. Hebban sprak niet alleen de schrijfster, maar las ook haar boek.

Over zeven dagen gaat ze trouwen. Maar is advocate Lily daar wel klaar voor? Haar aanstaande, Will, is alles wat ze in een man zoekt, denkt ze. Maar is zij wel de ideale vrouw voor hem? Kan ze monogaam zijn? En is Will wel wie ze denkt die hij is? Allemaal vragen die Lily doen twijfelen over het aanstaande huwelijk. En niet alleen zij, ook haar omgeving heeft twijfels over haar geschiktheid als echtgenote.

‘Lilybeer’, zoals Lily genoemd wordt door Ana, een van haar stiefmoeders, heeft een bijzondere familie. Natuurlijk een moeder en een vader (de mannelijke versie van een dom blondje), maar ook twee stiefmoeders en een eigenwijze oma. Een familie die op z’n minst vreemd genoemd kan worden, maar wel één die duidelijk van Lily houdt. Vanaf het eerste moment sluit je alle moeders en oma meteen in je hart. Je weet dat ze het beste voor Lily willen.  

Iets dat Lily duidelijk zelf niet weet. Haar verhaal wordt min of meer verteld in de stroomversnelling van het verhaal. Het verleden haalt haar in op het moment dat ze haar ex-buurjongen en eerste liefde tegen het lijf loopt. Will weet niets van dit verleden. Als haar schoonmoeder haar daarmee confronteert en dreigt om Will de waarheid te vertellen, raakt Lily in paniek. En duikt ze, hoe kan het ook anders, in bed met Wills beste vriend.  

Al met al is Lily een losgeslagen en gek wijf. Ze is grappig. Je bent het niet eens met haar daden, maar toch hou je ook van haar. Lily is zo’n persoon met charme. Heel veel charme en dat komt in dit boek goed tot uiting. Je vraagt je niet alleen af waarom zo’n leuke vrouw bij zo’n saaie Will is, maar ook waarom ze niet monogaam kan zijn. En later in het boek verlang je naar het verhaal van haar en haar ex. Waarom is hij zo boos op Lily?  

En is Will wel zo saai? Laten we zeggen dat de saaie echtgenoot een bijzondere verrassing in petto heeft. Een plotwending die je bijna van je stoel laat vallen van verbazing. Eentje waardoor de sympathie voor de aanstaande echtgenoot nog minder groot wordt. Want zo’n belangrijke en grote rol heeft de man eigenlijk niet. En dan. No way!

Door het verhaal van Ja, ik wil niet binnen zeven dagen te vertellen, wordt de vaart vastgehouden. Je wordt van de ene in de andere situatie gestort en het is heerlijk. Dit boek voelt als een tochtje in de rollercoaster. Kort, maar zeker bevredigend.