Te luchtig dagboek over het leven met een bipolaire stoornis
In 2010 debuteerde Ten Hagen met haar roman In de naam van mijn vader. Het schrijven voelde erg goed voor deze auteur en er volgden nog twee romans en een bundel met kortverhalen. In 2019 schreef Ten Hagen al eerder een boek over een bipolaire stoornis. Het kinderboek Mijn moeder kookt soep van tafelpoten vertelt het verhaal van Fiep, elf jaar oud, die opgevoed wordt door haar moeder met een bipolaire stoornis.
“Ik hoor wel de stem van Xavi. ‘En? Is ze al dood?’”
De titel van Je gaat toch geen gekke dingen doen spreekt direct tot de verbeelding. Zeker bij mensen die ervaring hebben met mensen die te maken hebben met iemand met een bipolaire stoornis, of zelf de stoornis hebben. Voor mij was de titel van het boek de reden dat ik het boek wilde lezen. Het raakte me. Het haalde herinneringen naar boven en deed zelfs een beetje pijn, zelfs zonder dat ik een letter had gelezen. Wanhoop, angst en machteloosheid voelde ik voordat ik gelezen had.
Ik denk dat ik doordat ik meteen al heftige gevoelens bij de titel had te veel verwachtingen had voor aanvang van het boek. De hoop meer diepe inzichten te krijgen in het hoofd van een persoon met een bipolaire stoornis. De hoop meer handvaten te krijgen om beter om te gaan met de wanhoop, angst en machteloosheid die vaak gevoeld wordt als buitenstaander.
Maar die hoop werd niet vervuld. Je gaat toch geen gekke dingen doen is het dagboek van Francis. Dit is erg geloofwaardig opgezet, vormgegeven in een luchtig lettertype met zo nu en dan een illustratie, een schrijfstijl die het bij mij in zo’n geladen onderwerp niet goed doet. Maar dat is smaak, ik ben ervan overtuigd dat juist door deze schrijfstijl het voor veel mensen juist een veel toegankelijker onderwerp is geworden.
"Ik wil niet alleen zijn, maar ik wil ook niet bij mensen zijn. Ik wil niks. Slapen ofzo. Dood zijn klinkt als een hele fijne optie."
Ondanks dat het boek in dagboekvorm is geschreven, ging Francis niet echt voor mij leven. En ik weet niet goed waar dat door komt, want het onderwerp en de schrijfstijl lenen zich er juist heel erg voor om iemand tot leven te brengen. Waren het de plaatjes, het lettertype? De korte momenten? Toch het feit dat het voor mij te weinig zelfinzicht bevatte? Zelfs bepaalde quotes, die toch best heftig zijn, kwamen niet bij mij binnen. Dat vind ik echt jammer, want als Francis wel was gaan leven, weet ik zeker dat ik het boek anders beleefd had.
Voor mij was het een tegenvallend boek. Ik oordeel eerlijk naar mijn mening, en ergens voelt dat ‘hard’ voor Ten Hagen. Het lijkt me niet gemakkelijk om op een begrijpelijke manier te schrijven wat er in het hoofd omgaat tijdens een depressie en een manie. Ik heb er respect voor dat Ten Hagen dit op papier heeft durven te zetten. Ik vind het bewonderenswaardig dat Ten Hagen dit onderwerp uit de taboesfeer wil halen. Helaas waren mijn verwachtingen te hoog voordat ik aan het boek begon.
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Diana van Eynde
Gesponsord
Aan het lot kun je niet ontsnappen ... of wel?
Intermezzo is een prachtige roman over broers en geliefden, van dé literaire stem uit Ierland.
Door de late middeleeuwen letterlijk aan te raken blaast Van Loo ons verre verleden meer dan ooit nieuw leven in.
Een ode aan de Hollandse keuken en de smaak van thuis.
Meer dan 200 recepten voor de kerstdagen.
Superdikke editie met 3D-beeld, geuren en vele andere extra's!
Het leukste cadeau voor iedereen: lol verzekerd!
Toine Heijmans neemt zijn lezers mee naar de uiterwaarden, de laatste Nederlandse wildernis.
Een roman over iemand die floreert als onderzoeker, maar zich het comfortabelst voelt als ze zelf in de schaduw blijft
In Lijtje deelt Harmen van Straaten ontroerende, grappige en herkenbare verhalen over zijn dementerende moeder.
De schitterende beelden en poëtische teksten vertellen het verhaal van een bijzondere vriendschap, tussen het meisje en de drie dieren.
Een magisch coming-of-age-verhaal over een jongen die zijn eerste weekend zonder zijn ouders doorbrengt. . . en een leeuw die op hem komt passen.
Een thriller over verloren zielen, familiebanden en dodelijke loyaliteit.
Deze nieuwe fase kan er een zijn van vreugde, vervulling en verdieping.
De Gouden Griffel-winnaar in een luxe uitgave!
De auteur van Het meisje in de trein is terug! Ligt de waarheid op het eiland begraven?
Kenia, 1926. De jonge Ivy staat voor grote uitdagingen. Ondertussen is Ranjana, een jonge Indiase vrouw, op de vlucht.
Een nieuwe, inclusieve geschiedenis van het vroegst bewoonde continent van de wereld.
Een prachtig overzicht van de liefdespoëzie, van de vroege middeleeuwen tot nu
Hoe kunnen we ons een weg banen door dit alles?
Drie jaar geleden overleed haar beste vriendin, en sindsdien staat Erins leven stil.
Kenia, 1910. Als de jonge Ivory meereist met haar vader op safari, wordt ze onmiddellijk verliefd op het land en de natuur
