Ontroerend, lief en ontzettend feelgood

Abbi Glines is niet meer weg te denken uit het feelgoodgenre. Met series als de ‘The Vincent Boys’, ‘Sea Breeze’ en ‘Rosemary Beach’ heeft ze veel fans gekregen. In elk deel van de serie ‘Rosemary Beach’ wordt een personage of een stel onder de loep genomen. Je was van mij vertelt het verhaal van Bethy en Tripp.

Acht jaar geleden maakte Tripp een moeilijke keuze. Hij wilde weg onder het juk van zijn ouders en besloot de liefde van zijn leven, Bethy, achter te laten. Maar, hij zou niet voorgoed weggaan. Hij zou haar twee jaar later ophalen. Als Tripp terugkomt naar Rosemary Beach blijkt Bethy verder gegaan te zijn met haar leven. Ze heeft inmiddels een relatie met Jace. Tripp vlucht weer. Als hij eindelijk terugkeert is Bethy er slecht aan toe. Jace is dood en ze haat Tripp. Krijgt hun liefde ooit nog een kans?

In de eerdere delen is al wat prijsgegeven over Bethy. De vriendin van Blair en Della wordt vaak omschreven als een meisje dat in een depressie terecht is gekomen na de dood van Jace. Bethy weet niet hoe ze haar leven en haar schuldgevoelens een plek moet geven in het hier en nu. Als Tripp dan ook nog terugkomt, staat haar leven helemaal op z’n kop. Ze wil het verleden afsluiten. Ze wil naar de toekomst kijken en de aanwezigheid van Tripp maakt dat enorm moeilijk. Lange tijd stoot ze hem volledig af. Iets waar Tripp niet zomaar aan toegeeft.

Tripp heeft namelijk maar een doel, en dat is Bethy weer voor zich winnen. Als zij tenminste ook nog van hem houdt. De stoere motorrijder met tatoeages wordt door Glines in dit deel als een enorm zorgzame man neergezet. In eerdere delen kan hij wat stoer en onpersoonlijk overkomen, in Je was van mij zou je willen dat Tripp ook zoveel voor jou zou doen.

Glines weet Bethy’s verdriet en schuldgevoelens op een pakkende manier te beschrijven. Door flashbacks en terug te keren naar het heden, krijg je een goed beeld van de dingen waar Bethy mee dealt. Ook Tripp worstelt met schuldgevoelens. Geheel andere dan Bethy, maar ook buitengewoon treffend beschreven door de auteur.

De hoofdstukken zijn kort en de zinnen zijn, zoals we van Glines gewend zijn, niet lang en niet moeilijk. Het wisselend perspectief geeft je het gevoel dat je de personages echt leert kennen en het blijft leuk om tussen de regels door ook de ontwikkelingen van de andere bewoners van Rosemary Beach mee te krijgen. Vooral het nieuwtje van Della zorgt voor een glimlach.

Je was van mij is een verhaal dat je raakt. Het laat je glimlachen, tegen de personages praten en hopen dat alles goed komt. Ontroerend, lief en ontzettend feelgood, dat is dit negende deel van een serie die nooit lijkt te vervelen.