Feelgoodroman vol humor en herkenning

De prachtige cover van Oppas gezocht van Sabine Zwaan geeft mij het idee dat ik een romantisch verhaal in handen heb. Het maakt me warm voor mijn eerste verhaal van Zwaan. Ik hou van kinderen, en een verhaal waarin kinderen een grote rol spelen, spreekt me heel erg aan. Nieuwsgierig of Oppas gezocht naar meer smaakt? Je leest het in deze recensie.

Wanneer Sophie haar vriend en haar woning kwijtraakt, weet ze zich even geen raad. Ze trekt tijdelijk bij haar beste vriendin in en gaat op zoek naar een nieuwe baan. Want zonder baan is het onmogelijk een nieuwe woning te vinden. Sophies banenjacht gaat niet van een leien dakje, totdat haar oude buurvrouw haar aanbeveelt bij een rijke familie die een kindermeisje zoekt. Er is alleen één probleem, Sophie heeft helemaal niks met kinderen.

Zwaan weet me direct in het verhaal te trekken door met de deur in huis te vallen. Het is duidelijk dat Sophie in één klap alles kwijt is. Meteen voel ik dan ook sympathie voor deze hoofdpersoon. Vanaf de start van het verhaal is het duidelijk dat voor Sophie haar 'nieuwe' leven vol uitdagingen zit, wat begint bij een bezoekje aan het dure en luxueuze hotel waar haar beste vriendin werkt.

Nu was ik al vanaf het begin geboeid door het verhaal, maar wanneer Zwaan een flinke portie humor inzet, wil ik Oppas gezocht helemaal niet meer wegleggen, van de ontmoeting met Sem, de oom van de kinderen op wie Sophie op gaat passen, tot de proefdag bij de familie Clarke. Ik heb meerdere keren hardop gelachen en toegegeven, dat doe ik niet zo snel bij een boek.

De situaties met de kinderen van de familie Clarke zijn niet alleen herkenbaar als moeder, maar vooral ook hilarisch. Het zal voor alle ouders ontzettend herkenbaar zijn hoe kinderen grenzen opzoeken, maar ook hoe kwetsbaar ze zijn. Sophie scoort punten bij mij door, ondanks haar ondeskundigheid, er het beste van te willen maken voor de kids. De manier waarop zij uiteindelijk van betekenis wil en kan zijn is hartverwarmend.

De spanning van het liefdesverhaal, gelukkig doet de cover dit niet alleen vermoeden, wordt langzaam opgebouwd. Natuurlijk zag ik al van begin af aan welke kant het op zou gaan, maar dat vond ik geen enkel punt. Ik keek ontzettend uit naar de weg naar de liefde en ik werd niet teleurgesteld. Ook in de liefde blijkt Sophie alles behalve handig en ook dat uit zich weer in grappige, maar ook treurige situaties. Zwaan heeft een meeslepende schrijfstijl, waardoor je hoopt dat het verhaal toch ook echt een happy end heeft.

Oppas gezocht pakte me vanaf de allereerste pagina. Tijdens het lezen heb ik meerdere keren hardop gelachen en ik kon niet anders dan dit boek in één ruk uitlezen. Voor mij was dit zeker niet mijn laatste verhaal van Sabine Zwaan. Ik kijk nu al uit naar mijn volgende boek van haar.