Doorbijten in een sterrengids zonder goede guide

In Nederland is Silvia Zucca nog onbekend. Met haar Sterrengids voor gebroken harten probeert ze het hart te stelen van de Nederlandse lezer. Ondanks dat het boek doet vermoeden dat Zucca zich bezighoudt met astrologie in haar vrije tijd, meldt haar biografie dat ze houdt van katten, wijn, films, goede boeken en volksdansen. Is dit wel een goede basis voor een boek over de sterrenkunde?  

Na het verlies van Carlo lijkt het leven van Alice niks meer waard. Ze is voor de zoveelste keer op een vervelende manier aan de kant gezet door een man en ziet geen toekomst meer in de liefde. Maar dan ontmoet ze Tio. En hij laat haar kennismaken met de wondere wereld van de astrologie. En wat blijkt: Alice kan er niks aan doen dat ze ongelukkig is in de liefde. Het is allemaal de schuld van Saturnus die zich in haar sterrenbeeld, Weegschaal, ophoudt. Oftewel: Alice heeft niks meer dat brute pech. Onder begeleiding van Tio begint Alice een zoektocht naar de ideale man. Afgestemd op wat in de sterren geschreven staat. Maar of dat nu zo’n goed idee is?  

Het antwoord op die vraag is snel te geven: nee. En niet alleen omdat astrologie onzin zou zijn. Want daarover zullen de meningen verschillen. Het antwoord is vooral ‘nee’, omdat die keuze totaal niet uit de verf komt. Silvia Zucca draaft totaal door in haar ‘sterrenkundige adviezen’. Mannen passen bijvoorbeeld niet bij haar hoofdpersonage omdat ze een Weegschaal met antecedent Leeuw is. En dat hoeft niet erg te zijn, maar juist diegene waar Alice verliefd op is, past niet in haar plaatje van een gelukkige relatie. En dat wordt tot in detail beschreven.  

In het begin is dat nog wel grappig. Het is vernieuwend. Een andere manier van kijken naar de liefde. Maar hoe dieper Zucca de materie in gaat, hoe sneller zij de lezer kwijtraakt. Waar Alice in het begin heel herkenbaar is voor de gemiddelde vrouw, is ze al snel een vreemde die wartaal uitkraamt. Soms is er geen chocolade van te maken. Toch is de schrijfstijl wel bijzonder te noemen. Zo is het onmogelijk om niet te lachen bij een zin als: ‘Louboutin is blijkbaar niet tevreden met alleen de inhoud van mijn bankrekening, hij wil ook nog mijn bloed’, een zin die erg herkenbaar is voor iedere vrouw die weleens op het verkeerde moment op veel te hoge hakken van de ene naar de andere kant van kantoor moet rennen.  

Ook aan beeldspraak ontbreekt het niet. ‘Ik ga door met ook mijn andere nagels lakken, terwijl ik ingespannen naar mijn handen kijken alsof ik Leonardo Da Vinci ben, die met de Mona Lisa bezig is.’ En: ‘Ik hol naar de wc, terwijl mijn hart de Macarena danst.’ Dit soort zinnen heeft niet veel uitleg meer nodig. Je ziet het voor je. Direct.  

Helaas doet de redactie wat af aan de schrijfstijl, want regelmatig is er een woordje vergeten weg te halen. Zo vind je bijvoorbeeld regelmatig twee keer het woordje ‘zou’ vlak achter elkaar. Ook uitdrukkingen die vertaald zijn, komen niet altijd helemaal goed uit de verf. Jammer, dit doet afbreuk aan het leesplezier.  

Sterrengids voor gebroken harten is een boek dat potentieel heeft, maar het niet waarmaakt. Door te diep in te gaan op de astrologie wordt de lezer volledig weggeblazen en is het moeilijk om de aandacht bij het verhaal te houden. In 300 in plaats van 500 pagina’s had het verhaal ook verteld kunnen worden. Bondiger en boeiender. Nu is het doorbijten in een sterrengids zonder goede guide.