Verhaal over hoop

Hoop is iets van alle tijden en alle generaties. Op dit moment hebben we de hoop dat er snel weer vrede komt in de wereld. Hoop dat deze maand ons nog een paar hele mooie (zonnige) dagen gaat brengen. Er is altijd wel iets om op te hopen, ook al is het maar heel klein. Hoop is voor mij het woord dat 't Hooge Nest samenvat.

Eerlijk gezegd was ik in het begin niet zo enthousiast over 't Hooge Nest. Ik moet bekennen dat ik me niet verdiept had in het genre. Dat zorgde ervoor dat ik dacht dat ik een roman las, terwijl het boek onder non-fictie valt. De feiten en achtergrond kon ik daardoor beter waarderen en ik werd getroffen door het verhaal.

Ik kon niet anders dan de zussen Brillenslijper in mijn hart sluiten. Hun lef, maar ook de overtuiging datgene te doen wat goed is in een vreselijke tijd. De angst, maar toch de drang om door te gaan en onder de radar te blijven. Het bijzondere huis, 't Hooge Nest, en vooral de emoties die voelbaar zijn op elke pagina.

De beschrijvingen zijn zo beeldend en levensecht dat je soms het gevoel hebt bij de zussen aanwezig te zijn. Ik voelde de slappe spieren, ik zocht foto's op van de vermagerde lichamen en voelde de jeuk van de luizen. Ik was even in een tijd waarin ik niet wilde zijn.

En toch was ik dankbaar. Dankbaar voor dit mooie verhaal over hoop en overleven door het vasthouden aan een hoopvolle toekomst. Het besef dwarrelde bij me naar binnen: wij hebben niks te klagen. We kunnen naar de winkel en eten wat we willen, we kunnen gaan en staan waar we willen en we kunnen ons verwarmen in ons warme huis. Ja, 80 jaar geleden zag de wereld er een stuk slechter uit. En daarom is juist dit boek een aanrader.