Hoe een traumatische jeugd familiebanden versterkt

Cathy Kelly (1966) heeft fans over de hele wereld. 'Een van de populairste feelgood-auteurs ter wereld' is een titel die haar zou passen. Kenners van deze auteur waren dan ook enorm blij toen zij hoorden dat er een nieuw boek van Kelly uit kwam. Het was tijd om weer helemaal meegesleurd te worden in een verhaal van de meesteres der feelgood. Tussen zussen moet een hartverwarmend verhaal zijn, als we de recensie van Essentials mogen geloven.

Cassie en Coco weten precies hoe het voelt om door je moeder in de steek gelaten te worden. De zussen hebben het namelijk allebei meegemaakt. Erger nog. Nadat moeder hen verliet, stierf vader en werd de opvoeding overgenomen door oma. Dit drama is van grote invloed op de twee dames. Allebei willen ze niet dat het verleden zich herhaalt. Oftewel, Cassie probeert het perfecte gezinnetje te hebben en Coco wil zich juist niet binden. De vraag is of ze alleen is uit vrije wil of uit angst.

Tijdens het verhaal maak je kennis met beide dames. Zowel Cassie al Coco zijn levendige personages, die enorm herkenbaar zijn neergezet. Cassie, die vecht voor haar gezin. Die ondanks de tegenslagen toch de kracht blijft houden om haar kind te geven wat ze niet had. Je zou je zomaar kunnen voorstellen dat het een vriendin is die met deze situatie worstelt. Of Coco, die eigen baas is, maar niet goed de balans tussen werkgever en ‘vriendin’ kan vinden en dus omvergeblazen wordt door haar personeel. Misschien niet direct een situatie die in onze omgeving speelt, maar erg goed beschreven door Kelly, waardoor we het een nieuwe vriendin horen delen met ons. En dat is de kracht van Tussen zussen. Ondanks dat er veel personages opgevoerd worden, waardoor het soms even duizelt, lees je snel verder. De prettige snelle schrijfstijl en het intrigerende verhaal van Cassie en Coco, die ieder op een andere manier met het verlies uit hun jeugd omgaan, zorgen dat je het boek lastig aan de kant kan leggen.

Maar niet alleen Coco en Cassie zijn de heldinnen in dit verhaal. De grootste heldin is toch wel oma Pearl. Die zonder klagen de twee meisjes in huis neemt en ze opvoedt alsof het haar eigen kinderen zijn. De oma die bang is dat zij de meisjes tekort heeft gedaan, omdat ze zo’n lastige jeugd hebben gehad. Wat natuurlijk onzin is. Tijdens het lezen weet je dat Pearl haar uiterste best heeft gedaan.

Emoties gieren tijdens dit verhaal dan ook door je lichaam heen. Je leeft met alle drie de belangrijke personages mee. De ene keer wil je tegen ze schreeuwen dat ze de verkeerde keuze maken en de andere keer wil je niks anders dan ze even vastpakken, troosten en geruststellende woorden influisteren. En dat is een kracht, Kelly weet haar hoofdpersonages echt tot leven te brengen.

Op het moment dat Tussen zussen het einde nadert, hoop je alleen nog dat alles goed komt. Inmiddels ben je zo in het gezin verweven dat je alle drie de vrouwen alle geluk van de wereld toewenst. Tussen zussen is vrij voorspelbaar, maar voor dit verhaal is dat niet storend. Kelly neemt je even mee tussen de muren van een onbekend gezin en laat je niet meer los voordat het verhaal verteld is. En als je het boek eenmaal dicht hebt geslagen, slaak je een zucht van opluchting, wat een fijn verhaal.