Voorspelbaar, maar geeft een heerlijk eilandgevoel

Vlieland vormt het decor in de nieuwe roman van Elsbeth Witt, Zand erover. De schrijfster die doorbrak met de Barista-serie wilde wat anders laten zien. Thema’s als het dertigersdilemma, jezelf vergeven en je gevoel volgen zouden in deze roman centraal staan, zo valt te lezen op de flaptekst. Maar Zand erover is vooral een zoet liefdesverhaal over een verloren liefde. Volgens chicklitschrijfster Lisette Jonkman is het verhaal zelfs ‘romantisch en grappig’. Maakt Elsbeth Witt al deze verwachtingen waar?

Fien is toe aan een nieuw begin. Na het beëindigen van haar relatie met Lars, het verliezen van haar baan en de dood van haar onbekende tante die op Vlieland woonde, besluit ze een tijdje op het waddeneiland door te brengen. Al snel merkt ze dat ze hier de rust vindt die ze zoekt en ze besluit te blijven. Maar verhuizen naar Vlieland betekent niet dat alles vergeten is. Zeker niet als haar jeugdliefde Floris opeens weer voor haar staat. De grote vraag is: weten Fien en Floris de demonen van het verleden te vergeten en een nieuwe start te maken?

Na het openslaan van het boek waan je je meteen op Vlieland. Dat komt vooral door de mooie cover, die aan de binnenkant een foto van het strand op Vlieland laat zien. Voordat je begint te lezen is het dan ook heerlijk om even weg te dromen. Je even mee te laten nemen naar eigen herinneringen. Als je dit doet, zit het eilandgevoel er al lekker in. Op dat moment kun je je ook veel makkelijker mee laten voeren met het verhaal.

De roman is vlot en makkelijk leesbaar. Fien is een herkenbare dertiger. De dingen die ze meegemaakt heeft zijn vrij alledaags. Een relatie waar een sleur in zit en problemen op het werk die tot ontslag leiden. En daarna? Wat moet je in godsnaam met je leven als je opeens helemaal opnieuw moet beginnen. De kans om naar Vlieland te gaan pakt Fien met beide handen aan. Een tijdje logeren op het eiland, terwijl ze het huis van haar overleden tante opruimt, geeft haar de tijd om na te denken. En dat is herkenbaar. Want veel mensen komen tot rust en oplossingen als ze even weg zijn uit hun omgeving. Maar Fien merkt dat ze eigenlijk thuishoort op Vlieland. In Rotterdam is het altijd druk en op Vlieland woont ze rustig. Daarnaast zijn de eilandbewoners zo lief voor elkaar, dat ze hen al snel als familie ziet. Fien weet het vrij snel zeker: ze moet gewoon opnieuw beginnen op Vlieland.

Die keuze komt niet onverwacht, maar wel snel. In het echte leven zal dit als een impulsieve actie worden gezien. In Zand erover wordt Fiens beslissing vrij makkelijk geaccepteerd. Iedereen in Fiens omgeving neemt de situatie zoals die is. Dat maakt het verhaal niet erg geloofwaardig. Als dan opeens Fiens jeugdliefde voor haar neus staat, begint het spelletje. Wil ze hem nog wel of niet? En moet ze voor hem vechten of is het zijn beurt? De vragen die in dit deel van het verhaal naar voren komen, zijn wederom herkenbaar.

Maar ook hier gaat het Fien vrij gemakkelijk af. Floris heeft een relatie, maar lijkt meteen weer voor Fien te vallen. Na het eerste afspraakje wil Floris het goedmaken. Zijn relatie lijkt hij te vergeten. Het lijkt allemaal zo makkelijk, terwijl dit in het echte leven niet zo is. Wanneer je een jeugdliefde hebt die je na jaren weer tegenkomt terwijl je een relatie hebt, spring je niet zomaar in het diepe. Dan gaan daar vaak weken aan vooraf. En in die weken communiceer je met elkaar. Het gebrek aan communicatie en het gebrek aan ‘tijd nemen’ maakt ook dit gedeelte ongeloofwaardig.

Of dat allemaal erg is, is natuurlijk sterk de vraag. Zand erover is een heerlijk weglezende roman, die je het eilandgevoel geeft. Dat hier een romantisch verhaal afspeelt, is alleen maar mooi meegenomen. De personages leven en je gaat zelfs van ze houden. Een voorspelbaar, ongeloofwaardig, maar toch lekker verhaal, dat is Zand erover.