Een boek dat je met stijgende verbazing zult lezen

Er is inmiddels al veel geschreven over Achter gesloten deuren, het debuut van B.A. Paris, dat in haar thuisland Engeland met veel enthousiasme ontvangen is. Ook in Nederland is er veel aan gedaan om Achter gesloten deuren te promoten en kijkend naar de verscheidenheid aan recensies, valt op dat het boek hier met gemengde gevoelens gelezen én beoordeeld is.

Het huwelijk tussen Jack en Grace leek een sprookje, maar een jaar na hun huwelijk is er van de roze wolk waar Grace aanvankelijk op zat niets meer over. Jack, advocaat van (ironisch genoeg) mishandelde vrouwen, heeft duidelijk de touwtjes in handen. Dat besef komt bij Grace al tijdens de eerste dag na hun huwelijk als ze in het hotel in Thailand zijn aangekomen voor hun huwelijksreis. Ze is verbijsterd, maar staat met haar rug tegen de muur en kan niet anders dan proberen Jack te gehoorzamen, mede omwille van Millie, haar zus die het Down syndroom heeft en die, zodra ze 18 wordt, bij Jack en Grace moet komen wonen. Maar de eisen die Jack aan haar stelt worden steeds absurder. Grace is een gevangene in haar eigen huis en haar leven wordt een steeds grotere nachtmerrie. Totdat Millie, die aanvoelt dat er iets niet in orde is, haar een idee aan de hand doet dat steeds vaster vormen aan gaat nemen in de gedachten van Grace.

De titel Achter gesloten deuren is zowel letterlijk als figuurlijk van toepassing op de situatie van Grace. Wat als een sprookje begon, eindigt voor haar al snel in een ongekende én onverwachte nachtmerrie. Al meteen de eerste dag na hun huwelijk verandert Jack van de voorkomende en galante man in een tiranniek en manipulatief persoon met een zieke geest. Wat Grace ook probeert om uit haar uitzichtloze positie te geraken, Jack is haar steeds één stap voor. Haar contacten met de buitenwereld worden vakkundig door hem geregisseerd en wellicht daardoor is er (bijna) niemand die ook maar iets vermoedt, ondanks het soms vreemde gedrag van Grace en het feit dat zij nooit (alleen) een afspraak nakomt. Het grootste gedeelte van het verhaal kent helaas weinig diepgang en blijft hangen in een opsomming van de dagelijkse, zij het vaak bizarre, gebeurtenissen die ook nog vaak herhalend zijn.

De karakterbeschrijvingen zijn in dit geval uiteraard belangrijk en op dit gebied schiet B.A. Paris zeker niet te kort. Jack is bijna psychopathisch, hij onderdrukt Grace en weet haar telkens weer psychisch te mishandelen. Ondanks dat het er wel eens op lijkt of Grace een onderdanige vrouw is die alles maar laat gebeuren, weet ze toch op momenten haar mannetje te staan, maar tegen het geweld van Jack kan ook zij niet op. Daarbij is Jack behoorlijk hypocriet. Hij neemt het als advocaat op voor vrouwen die door hun man mishandeld worden en schroomt ook niet om tijdens een etentje op te merken dat hij ‘niets dan minachting voelt voor mannen die hun vrouw mishandelen’.

De grote lijn in het boek is, mede door het feit dat Paris de hoofdstukken laat switchen tussen heden en verleden, vaak voorspellend. Een dergelijke opzet kan spanning verhogend werken, maar in dit geval heeft het helaas net een averechts effect omdat je als lezer al weet wat er gebeurd is en de (aanloop naar die) gebeurtenis pas later, in het hoofdstuk over het verleden, beschreven wordt.

Al met al een boek dat je met stijgende verbazing zult lezen, maar dat wellicht meer had kunnen beklijven, zeker met een ijzingwekkender beschrijving van de gebeurtenissen.