Psychologisch gezien goed

maar het thrillergedeelte komt niet helemaal uit de verf.,De Nederlandse Svea Ersson (1965) won in 2008 de manuscriptenwedstrijd die was uitgeschreven door uitgeverij Verbum Crime. De jury was onder de indruk van haar beeldende schrijfstijl en enorme fantasie. Het winnende manuscript Alleen Eva is nu als Svea’s debuutroman op de markt gebracht.
Eva, 32, is getrouwd met Frank, psychiater, en stiefmoeder van de twee kinderen van Frank: Reinout van 14 en Samantha van 16. Eva verzorgt ook mevrouw Vierbergen, een oude overbuurvrouw, die eigenlijk haar huis zou moeten verkopen, dat plaats moet maken voor de bouw van een winkelcentrum. Zij weigert echter pertinent dit te doen, ondanks de druk van de projectontwikkelaar en de gemeente.
Als op een dag de woning van mevrouw Vierbergen totaal afbrandt, wordt er driftig gespeculeerd over het hoe en waarom. Eva erft wat geld en een buitenhuis in Zweden waar ze, in haar eentje, naar toe gaat. Daar leert ze de 18-jarige Tommie kennen, die haar helpt met het opknappen van het huis.
Vlak voor haar vertrek naar Zweden wordt Eva thuis nog geconfronteerd met anonieme briefjes die, bijna dagelijks, in de brievenbus worden geduwd. Ook in Zweden blijft ze deze briefjes krijgen.
Op het moment dat Eva, samen met Tommie, naar Nederland terugkeert, beginnen er steeds meer vreemde dingen te gebeuren en weet Eva uiteindelijk zelf niet meer wat zij wel en niet geloven moet en voor welke zaken zij, met haar dissociatieve identiteitsstoornis, verantwoordelijk is. Of is het tóch haar verbeelding en datgene wat Frank haar probeert aan te praten wat haar parten speelt?
Het begin van het verhaal is veelbelovend. De brand in het huis van mevrouw Vierbergen, Eva die lastig gevallen wordt met anonieme briefjes, haar verleden met haar stiefvader, haar identiteitsstoornis en haar vriendschap met Brigitta Klevermans, maken het dat je verwacht een echte thriller in handen te hebben. Maar dan zwakt de spanning langzaam af en wat er dan nog overblijft voor de rest van het verhaal is de psychologische onderdrukking van Eva. Alles wat er daarna gebeurt (afpersing, zogenaamde ongelukken met dodelijke afloop, de therapie van Frank en het onderzoek door de politie) is niet meer écht spannend te noemen.
De psychologische spanning die zich van Eva meester maakt is sterk beschreven. Je voelt als het ware hoe Eva zich steeds ongemakkelijker gaat voelen en steeds onzekerder wordt. Ze zit in een tweestrijd en weet niet meer wat er nu écht gebeurd is en wat niet. Daardoor is ze erg kwetsbaar, waardoor ze nog afhankelijker wordt van de mensen om haar heen. Het is bijzonder treffend neergezet. Ook dit deel van de relatie met Frank is geloofwaardig, mede omdat Frank, door alles wat hij zegt en doet, haar kwetsbaarheid en onzekerheid alleen nog maar versterkt.
De relatie tussen Eva (32) en Tommie (18) is echter hier en daar een beetje ongeloofwaardig. Hun relatie in Zweden is nog wel te begrijpen, maar het feit dat Eva Tommie mee terug brengt naar Nederland en de tijd die Tommie doorbrengt in het huis van Eva, Frank en de kinderen, komt wat vreemd over, temeer daar Eva heel veel tijd doorbrengt met Tommie.
Niemand zal geloven dat je ‘zomaar een vriend’ meeneemt, thuis de liefdesrelatie voortzet en zelfs hele weekendjes met elkaar op pad gaat. Ook de reactie van Frank op dit deel van het verhaal is niet echt geloofwaardig.
De identiteit van de tweede verteller in het boek (de cursieve hoofdstukken) is zonder meer verrassend. Door deze speciale vertelstructuur zal menig lezer op het verkeerde been worden gezet.
Psychologisch gezien steekt het boek goed in elkaar, maar het thrillergedeelte komt vanwege een té grote voorspelbaarheid helaas niet helemaal uit de verf. Het einde van het boek is erg irreëel en té ver gezocht. Het doet, mijns inziens, afbreuk aan het verhaal en dat is jammer. Maar, al met al en zeer verdienstelijk debuut. Svea Ersson is een belofte voor de toekomst.