Hebban recensie
Vrouw zonder geheugen
Claire Kilroy werd in 1973 geboren in Dublin. Zij studeerde engels aan het Trinity College. Daarna werkte ze 4 jaar aan het editen van het BBC drama Ballykissangel. Haar debuutroman De hele zomer verscheen in 2003 en kreeg in 2004 de Rooney prijs voor Ierse literatuur.
Op een winderig eiland wordt Anna Hunt wakker in een hooischuur met een koffer vol geld. Hoe ze daar terecht is gekomen en hoe ze aan het geld is gekomen is haar een raadsel, want Anna blijkt haar geheugen kwijt te zijn. Ze heeft dan ook geen antwoord op de opmerking van een lokale priester die zegt: Dat is een interessant litteken daar onder je oog. Vanaf dat punt gaat het verhaal via flash backs terug naar het verleden. Ondanks het feit dat Anna zich weinig tot niets kan herinneren, weet ze wel dat ze iets te maken heeft met de diefstal van het schilderij Het meisje in de spiegel dat, nadat het teruggevonden is, in de National Gallery in Londen wordt gerestaureerd. Stukje voor beetje wordt het verhaal onthuld.
Het boek is grotendeels geschreven vanuit de gedachten van Anna die nogal vaak verward zijn. De verhalen van Anna (oftewel Isolde), Anna en Kel, Anna en de man die haar helpt in haar zoektocht naar het verleden én het verhaal van de restaurator van het (gestolen) schilderij lopen veelal door elkaar heen. Ook de tijden lopen door elkaar heen waardoor het verhaal niet altijd even helder is. Dat hoeft geen probleem te zijn, maar in het geval van De hele zomer is het dat wel. Het verhaal komt soms verwarrend over waardoor het niet lekker wegleest.
Wat er voorafgaand aan het verhaal precies gebeurd is, wordt niet helemaal duidelijk. Er zijn wat aanwijzingen, maar er blijven ook veel onduidelijkheden over. Alles bij elkaar is het een mysterieus verhaal, waarin vele vragen (bewust?) onbeantwoord blijven.
Wie is bijvoorbeeld Isolde, wie is Kel, wie is het Scandinavische meisje? Zijn het bestaande personen of personen die ontsproten zijn aan het brein van Anna? Zowel voor de lezer als voor Anna blijven er aan het einde van het boek heel veel vragen onbeantwoord.
Hoewel er spannende elementen genoeg zijn in het boek, kan het niet echt als thriller betiteld worden. Het is meer een psychologische roman over een vrouw die haar eigen identiteit kwijt is, die dingen kwijt is geraakt, personen kwijt is geraakt en op zoek gaat naar deze verloren zaken. Zij herinnert zich gaandeweg personen en dingen en vertelt deze aan de persoon die haar op haar weg geholpen heeft.
Er moet een verband zijn tussen het verhaal en het schilderij (Het meisje in de spiegel) daar beiden een verwijzing zijn naar het dubbele in het verhaal; dubbele identiteiten, dubbele gevoelens, dubbele herinneringen, dubbele gedachten. Tevens verwijst het naar de uiterlijke én innerlijke identiteit van de hoofdpersonen.
De hele zomer is even intrigerend als complex van structuur. Korte hoofdstukken en korte zinnen en dialogen geven het verhaal een gevoel van naderende dreiging. Het gevoel van beklemming is goed weergegeven. Een verwarrend goed boek.
Op een winderig eiland wordt Anna Hunt wakker in een hooischuur met een koffer vol geld. Hoe ze daar terecht is gekomen en hoe ze aan het geld is gekomen is haar een raadsel, want Anna blijkt haar geheugen kwijt te zijn. Ze heeft dan ook geen antwoord op de opmerking van een lokale priester die zegt: Dat is een interessant litteken daar onder je oog. Vanaf dat punt gaat het verhaal via flash backs terug naar het verleden. Ondanks het feit dat Anna zich weinig tot niets kan herinneren, weet ze wel dat ze iets te maken heeft met de diefstal van het schilderij Het meisje in de spiegel dat, nadat het teruggevonden is, in de National Gallery in Londen wordt gerestaureerd. Stukje voor beetje wordt het verhaal onthuld.
Het boek is grotendeels geschreven vanuit de gedachten van Anna die nogal vaak verward zijn. De verhalen van Anna (oftewel Isolde), Anna en Kel, Anna en de man die haar helpt in haar zoektocht naar het verleden én het verhaal van de restaurator van het (gestolen) schilderij lopen veelal door elkaar heen. Ook de tijden lopen door elkaar heen waardoor het verhaal niet altijd even helder is. Dat hoeft geen probleem te zijn, maar in het geval van De hele zomer is het dat wel. Het verhaal komt soms verwarrend over waardoor het niet lekker wegleest.
Wat er voorafgaand aan het verhaal precies gebeurd is, wordt niet helemaal duidelijk. Er zijn wat aanwijzingen, maar er blijven ook veel onduidelijkheden over. Alles bij elkaar is het een mysterieus verhaal, waarin vele vragen (bewust?) onbeantwoord blijven.
Wie is bijvoorbeeld Isolde, wie is Kel, wie is het Scandinavische meisje? Zijn het bestaande personen of personen die ontsproten zijn aan het brein van Anna? Zowel voor de lezer als voor Anna blijven er aan het einde van het boek heel veel vragen onbeantwoord.
Hoewel er spannende elementen genoeg zijn in het boek, kan het niet echt als thriller betiteld worden. Het is meer een psychologische roman over een vrouw die haar eigen identiteit kwijt is, die dingen kwijt is geraakt, personen kwijt is geraakt en op zoek gaat naar deze verloren zaken. Zij herinnert zich gaandeweg personen en dingen en vertelt deze aan de persoon die haar op haar weg geholpen heeft.
Er moet een verband zijn tussen het verhaal en het schilderij (Het meisje in de spiegel) daar beiden een verwijzing zijn naar het dubbele in het verhaal; dubbele identiteiten, dubbele gevoelens, dubbele herinneringen, dubbele gedachten. Tevens verwijst het naar de uiterlijke én innerlijke identiteit van de hoofdpersonen.
De hele zomer is even intrigerend als complex van structuur. Korte hoofdstukken en korte zinnen en dialogen geven het verhaal een gevoel van naderende dreiging. Het gevoel van beklemming is goed weergegeven. Een verwarrend goed boek.
1
Reageer op deze recensie
