Als thriller ontbeert het verhaal de broodnodige spanning

Naomi volgt in een warme nacht haar vader omdat ze denkt dat hij verkoeling gaat zoeken in de kreek. Maar, hij loopt het bos in tot bij een luik, opent dit en gaat naar beneden. Naomi wacht totdat hij weer naar boven komt en als hij weg is gaat ze op onderzoek uit. Ze treft beneden een ruimte aan waarin zich een vrouw bevindt. Naomi weet haar te bevrijden en ze gaan naar de sheriff. Daar vertelt ze wat ze gezien heeft en naar aanleiding daarvan wordt haar vader gearresteerd. Samen met haar moeder en haar broertje Mason wordt ze daarna meegenomen door oom Seth die in Washington woont. Een tijdje later wordt er besloten naar New York te verhuizen waar Harry, de vriend van Seth, een restaurant gaat openen.

Vier jaar later gebeuren er in New York dingen waardoor hun leven op zijn kop wordt gezet en de herinneringen aan het gebeurde in die nacht weer levendig worden. Weer 14 jaar later koopt Naomi een huis in Sunrise Cove, Washington. Daar leert ze ook Xander kennen, die meteen in haar geïnteresseerd is. Haar leven staat in het teken van de verbouwing en fotograferen tot op een dag Marla, die ook een oogje op Xander heeft, na een ruzie met Naomi verdwenen is. En die gebeurtenis is het begin van een nachtmerrie en niet alleen voor Naomi.

Nora Roberts, die eigenlijk verder geen introductie behoeft, laat het verhaal beginnen in 1998 met de arrestatie van Naomi’s vader, om dan weer verder te gaan in 2002 als Naomi naar school gaat en graag fotografie wil gaan studeren. Dan maakt het verhaal een sprong naar 2016 als Naomi het huis koopt in Sunrise Cove. Deze overgangen in tijd zijn niet storend. De stukken die zich afspelen in 1998 en 2002 geven voldoende achtergrondinformatie voor de rest van het verhaal.

De obsessie is geen thriller. Eigenlijk valt het boek meer in de categorie van psychologische roman. Het kleine beetje spanning in het verhaal begint pas bijna aan het einde. Een enigszins beklemmende spanning die niet alleen Naomi en Xander in hun greep houdt, maar alle inwoners van Sunrise Cove. Je denkt én hoopt als lezer dat het verhaal vanaf dit moment eindelijk echt gaat losbranden, maar helaas is dit niet het geval. De plot is wel redelijk verrassend, maar te mager uitgewerkt en aan het einde van het verhaal blijft eigenlijk alleen maar een katterig gevoel over. Buiten dit is het verhaal in De obsessie bij tijd en wijle langdradig, soms zelfs oubollig. Er gebeurt gewoon té weinig, waardoor er totaal geen vaart in zit.

Wat de personages betreft, is Naomi zeker interessant te noemen. Zij is (mede) gevormd door wat zij op jonge leeftijd heeft meegemaakt. Zij is een doorzetter, weet wat ze wil en gaat daar ook voor. Toch heeft ze ook haar reserves en moeite met sociale contacten. Xander en zijn vrienden, die Naomi allemaal op een of andere te hulp schieten met de verbouwing, zijn stuk voor stuk aardige, begripvolle personages. Zij weten Naomi enigszins te ontdooien en tot haar door te dringen.

De obsessie is een aardig boek, menselijk en soms zelfs romantisch, maar om het een echte thriller te noemen? Daarvoor ontbeert het grootste deel van het verhaal de broodnodige spanning.