Een ingenieus geschreven boek

Jeffery Deaver is een alom bekend en vermaard bestsellerauteur met ruim dertig thrillers achter zijn naam. De bekendste zijn die met Lyncoln Rhyme en zijn assistente Kathryn Dance als hoofdpersonen. Daarnaast heeft Deaver nog meerdere standalones geschreven, waar De oktoberlijst  er een van is.
Naast talloze prijzen die hij tot nu toe in zijn carrière heeft vergaard en verfilmingen van een aantal van zijn boeken, schreef Deaver tevens een James Bond-verhaal.

Gabriela’s zesjarige dochtertje Sarah is ontvoerd door Joseph, die achter de ‘Oktoberlijst’ aan zit die Gabriela in haar bezit heeft. Daarnaast eist hij nog eens een half miljoen aan losgeld. Andrew en Sam hebben een verzekeringsmaatschappij en gaan namens Gabriela onderhandelen met Joseph. Daniel Reardon, die Gabriela pas heeft leren kennen, zorgt voor het losgeld. In de tussentijd is de NYPD bezig een inval voor te bereiden om Gabriela op te pakken, omdat zij weten dat zij de ‘Oktoberlijst’ gestolen heeft.
Langzaam maar zeker wordt het verhaal ontrafeld en komen we te weten hoe en waarom Sarah ontvoerd is en hoe het verhaal verder gaat of in dit geval beter gezegd: begint.
En dat alleen al is niet zoals je je het als lezer had voorgesteld…. 

De oktoberlijst  is een ingenieus geschreven boek. Jeffery Deaver kwam namelijk op het idee om het verhaal ‘in omgekeerde volgorde’ te schrijven. Hij werd ooit gefascineerd door een toneelstuk ('Merrily we roll along' van Kaufman en Hart) dat in het heden begint en teruggaat in de tijd. Daarbij komt dat hij, zoals hij het zelf verwoordt: ‘gecharmeerd is van de verhaspelde tijdlijn’ en voilà, het idee voor De oktoberlijst  was geboren. Het verhaal begint dus bij het einde en langzaam maar zeker werkt Deaver toe naar het begin van het verhaal. Het is niet alleen het verhaal dat achterstevoren geschreven is, maar Deaver is in het hele boek consequent geweest: zelfs de inhoudsopgave, het voorwoord en de titelpagina staan achter in het boek. Alleen jammer dat het dankwoord niet voorin staat...

Als lezer is het zeker wennen; ook je gedachten moeten in dit geval in hun achteruit en zeker in het begin is dat soms wel eens lastig. Je krijgt af en toe de neiging om het boek ook maar van achteren naar voren te gaan lezen, maar dat zal waarschijnlijk niet de opzet zijn. Of…???

De spanning zit hem niet zozeer in het verhaal zelf, maar meer in de hele opzet. Daarbij komt dat de plotwending richting het einde van het boek (of moet ik nu zeggen: het begin?) uitermate verrassend is, en ook qua psychologie is het boek niet bepaald een hoogstandje: de karakters van de hoofdpersonen zijn niet écht uitgediept. Anderzijds wordt nooit helemaal duidelijk wat die oktoberlijst nu precies inhoudt - zelfs niet of hij wel echt bestaat. Dit alles is Deaver deze keer vergeven, maar dat de verhalende spanning en de psychologische diepgang beter konden, kost hem wel de topscore. In ieder geval heeft Deaver zich met De oktoberlijst  op glad ijs begeven, maar hij heeft zich verrassend goed op de been weten te houden.

Een uitermate knap geschreven boek met een verrassend einde of euh… begin?