Een boek dat spanning, emotie en samenhang ontbeert

Anne van Doorn, schrijver van De ouders keerden niet terug en van een (behoorlijk) aantal e-novelle, komt nu met een volgend verhaal rond particulier rechercheur Robbie Corbijn en zijn assistente Lowina de Jong in het boek De student die zou trouwen. Onder een andere naam heeft hij nog eens onder andere acht misdaadromans gepubliceerd.    

In de zomer van 1976, op 8 juli, verdwijnt de dan 23-jarige student Jan Willem de Geer van de aardbodem. Op 17 juli zou hij in het huwelijk treden met Helma Lansink, maar omdat hij op die 8e juli niet met de trein vanuit Utrecht (zijn woonplaats) in Kampen (bij Helma) aankomt, gaat Helma met haar vader naar Utrecht om te proberen te achterhalen wat er gebeurd kan zijn. Alle mogelijke scenario’s worden onderzocht, maar er wordt geen spoor van Jan Willem gevonden. Tot in 1983 de fiets, waarop hij (de dag van zijn verdwijning) naar een boekhandel was gegaan, in een vaart gevonden wordt. Maar ook hiermee wordt het raadsel rond zijn verdwijning niet opgelost.    

In 2011 overlijdt hoofdinspecteur Jan Sellens, die zich met de zaak heeft beziggehouden. Aangezien de familie de Geer zich nog steeds niet wil en kan neerleggen bij een sluiting van het dossier, besluiten ze een particulier recherchebureau in te schakelen. En dus gaan Robbie Corbijn en Lowina de Jong, als specialisten in private opsporing van vastgelopen onderzoeken, met deze zaak aan de slag. Dan, veertig jaar later, nadat bij een herfststorm op de Utrechtse Heuvelrug een boom ontworteld raakt en skeletresten boven de grond komen, rijst de vraag of het hier gaat om de resten van het lichaam van Jan Willem.    

Het verhaal wordt verteld vanuit het perspectief van Lowina. Zij is financieel in de problemen geraakt na het overlijden van haar vader. Daardoor woont zij bij haar nicht en diens man in huis. Dit verloopt echter niet helemaal probleemloos.     Er zijn in het verhaal een aantal verhaallijnen die aangezet worden, maar die verder niet echt uitgewerkt of bijgehouden worden. De reacties van de familie van Jan Willem worden uitvoerig beschreven, maar een reactie van bijvoorbeeld Helma niet. Hetzelfde geldt voor de verhoudingen tussen de nicht van Lowina en diens man en de vriendschap c.q. relatie tussen Lowina en Frederico.    

De zaak zelf wordt door van Doorn nogal plastisch en sec beschreven. De emotie bij de familieleden van Jan Willem is er in bepaalde gevallen wel, maar de schrijfstijl maakt dat deze emotie je als lezer niet echt raakt.    

Met betrekking tot de zaak waar Robbie en Lowina mee bezig zijn, wordt vaak in herhaling getreden. Mogelijke theorieën over omstandigheden en personen worden elke keer opnieuw naar voren gebracht. Ook de verhoren van de vele personen maakt het verhaal langdradig. Het boek kent dan ook, in zijn geheel, totaal geen spanning. De plot is wel redelijk uitgewerkt, maar niet echt overtuigend en bevredigend. Dan moet nog worden opgemerkt dat de titel weinig aansprekend is.    

De persoon Robbie Corbijn is door raadselen omgeven. Lowina weet nauwelijks iets van zijn achtergrond of waar hij woont. Hij geeft aan bij de politie te hebben gewerkt, maar dat verhaal wordt door Frederico, die zelf bij de politie is gaan werken en navraag heeft gedaan, ontzenuwd. Maar ook Lowina heeft zo haar geheimen en daarom durft zij Robbie niet te confronteren met dingen die zij te weten is gekomen, bang dat ook hij vragen gaat stellen. Wellicht komen we meer hierover te weten in het volgende boek van van Doorn: De man die zijn geweten ontlastte, dat in 2019 wordt verwacht.    

De belangrijkste inspiratiebronnen voor van Doorn zijn Agatha Christie en Arthur Conan Doyle, maar hun niveau haalt hij tot op heden bij lange na nog niet.