Een goed debuut, maar nog niet overtuigend genoeg

Mikaela Bley maakt met Dochter vermist haar schrijversdebuut. Zij is de volgende schrijfster die zich schaart in de (lange) rij van Zweedse misdaadauteurs. In Dochter vermist blijft Bley deels dicht bij haar eigen ervaringen. Ook zij werkte namelijk, net als de hoofdpersoon in het verhaal, voor de Zweedse televisiezender TV4, zij het als inkoper. Nu heeft zij zich volledig op het schrijven gericht en dat resulteerde in Zweden al in een tweede boek, Liv.

Ellen werkt bij TV4 als misdaadverslaggeefster. Op een dag dat het nieuws volop in het teken staat van overstromingen en aardverschuivingen, hoort ze van de hoofdredacteur dat er die middag een achtjarig meisje verdwenen is. Hij wil dat Ellen zich in de zaak verdiept en dat doet ze dan ook meteen vol verve, mede omdat ze zich betrokken voelt door een gebeurtenis in haar verleden. Ze werkt als een bezetene, maar na dagen van speurwerk is er van Nyncke nog steeds geen spoor. Daarbij komt dat de direct betrokkenen, haar ouders Helena en Harald (die gescheiden zijn) en Chloé (de nieuwe vrouw van Harald) allemaal zo hun eigen geheimen lijken te hebben. De grote vraag is wat er nu eigenlijk gebeurd kan zijn. Is Nyncke weggelopen, ontvoerd of slachtoffer geworden van (bijvoorbeeld) een pedofiel? Het is en blijft een raadsel. Maar Ellen rust niet voordat ze weet wat er gebeurd is.

Het verhaal begint op vrijdag 23 mei en beslaat negen dagen, die vanuit een wisselend perspectief beschreven zijn. In die negen dagen wordt niet alleen over de verdwijning van Nyncke geschreven, maar ook over het leven van Ellen, haar verleden en haar gemoedstoestand. Stukje bij beetje worden de gebeurtenissen uit haar leven ontrafeld en wordt er duidelijk waarom deze zaak bij Ellen zo hard aankomt. De levens van Ellen en Nyncke kennen ook een zekere overeenkomst. Hun levens lijken voor een buitenstaander gelukkig te zijn, maar later zal blijken dat geluk in beider levens ver te zoeken is. En dat maakt het verhaal alleen maar tragischer en indringender. Het maakt ook dat het verhaal psychologisch gezien sterk is en dat compenseert meteen de weinig originele insteek en het gebrek aan spanning. Er wordt gebruik gemaakt van plotwendingen en af en toe zijn er wat toespelingen waarmee Bley probeert het verhaal mysterieuzer en spannender te maken, maar in die opzet is ze niet helemaal geslaagd. De plot is nogal abrupt en had dieper en beter uitgewerkt kunnen worden.

Wat de personages betreft komt Ellen het beste uit de verf. Vanuit haar perspectief wordt het grootste deel van het verhaal verteld en over haar komen we dan ook het meeste te weten. De andere personages staan hierbij duidelijk in de schaduw. Helena, de moeder van Nyncke is ondoorgrondelijk en van Harald, haar vader, krijgen we ook niet al te veel hoogte. Chloé, zijn tweede vrouw is alleen maar jaloers op het verleden dat Helena, Harald en Nyncke delen. Van Nyncke komen we te weten dat zij gevoelig is en geleden heeft onder de (vecht)scheiding van haar ouders. Zij heeft geen (school)vriendinnetjes en kan verder bij niemand terecht. Een gegeven dat helaas maar al te vaak in dit soort situaties voorkomt.

Kortom, Dochter vermist is geen keiharde thriller, maar een indringend en beklemmend verhaal met een interessante hoofdpersoon. Een hoofdpersoon waar je als schrijver iets mee kunt. Een goed debuut van Mikaela Bley, een gedegen, realistisch verhaal waarin emoties en gevoelens de hoofdrol spelen. Voor een (eventueel) nieuw verhaal met Ellen Tamm zijn er nog wel wat verbeterpunten aan te dragen. Maar dat lijkt niet meer dan logisch.