Een aardig debuut, maar vaart en spanning mist in het begin

Jacqueline Coppens is geen vreemde in het thrillerwereldje. Ze houdt van het lezen en recenseren van thrillers, is redacteur van de Boekenkrant en tekstschrijver. Het gaat hard met de schrijversambities van Coppens. Na haar thrillerdebuut met Evenwicht heeft ze ook al een tweede manuscript afgerond en werkt ze al aan haar derde thriller. Met Evenwicht heeft Coppens een boek geschreven dat dicht bij haarzelf staat in die zin dat zowel zijzelf als Marli (de hoofdpersoon in het boek) werkzaam zijn (geweest) in het medische wereldje.

In Evenwicht maken we kennis met Marli. In 1993 is ze, samen met haar moeder, verhuisd vanuit Den Haag naar het oosten van het land en komt daar in de brugklas terecht.

Dan maakt het verhaal een sprong naar 2011. Marli werkt op de medische registratie van het Oostland Ziekenhuis in de buurt van het Oostland College waar ze haar middelbare schooltijd doorbracht. In het ziekenhuis gebeuren in de tussentijd vreemde dingen. Daarbij komt dat zich ook in het privéleven van Marli vreemde zaken afspelen. Wat speelt er allemaal en waarom, wie zit hierachter en wie is er eigenlijk nog te vertrouwen?

Het verhaal in Evenwicht (en dan voornamelijk het verhaal met betrekking tot de gewichtsproblemen van Marli) zal voor veel mensen herkenbaar zijn. Veel ontwikkelingen en gebeurtenissen eromheen (gelukkig) niet. Marli is een persoon die, mede door de slechte relatie met haar moeder en andere gebeurtenissen in haar jeugd, nogal onzeker is. Ze snakt eigenlijk naar aandacht en als ze die dan krijgt, voel je dat ze hierdoor sterker en weerbaarder wordt. Toch blijft ze een stukje onzekerheid en naïviteit bezitten en dat brengt haar uiteindelijk ook in de problemen. Marli is wel een doorzetter, ze moet en zal de waarheid naar boven brengen.

Het verhaal in Evenwicht komt helaas wat langzaam en moeizaam op gang. Het is, zeker in het eerste deel, wat te langdradig en te gedetailleerd en de échte spanning ontbreekt. Dit wordt in het laatste deel gelukkig wel weer enigszins goedgemaakt. In cursief gedrukte hoofdstukken wordt uit de doeken gedaan dat een persoon een bepaald doel voor ogen heeft en daarvoor een plan ten uitvoer moet brengen. Deze, ook door Coppens gebruikte methode is niet meer echt origineel te noemen. Of het ook altijd daadwerkelijk bijdraagt aan de spanningsopbouw is nog maar de vraag. In dit geval hebben deze hoofdstukken weinig toegevoegde waarde omdat ook eigenlijk al redelijk snel duidelijk wordt om welk personage het gaat en op dat moment schiet het al zijn doel voorbij.

Het is jammer dat Coppens niet meteen vanaf het begin meer vaart en spanning in het verhaal heeft gebracht; het heeft nu een té lange aanloop nodig naar de ontknoping. Een ontknoping waarmee Coppens wel laat zien dat ze in staat is een goede thriller te kunnen schrijven.

Hier en daar zitten nog wat schoonheidsfoutjes, maar alles bij elkaar is Evenwicht een aardig debuut.