Een boek dat alles in zich heeft

In Licht in de duisternis laat Louise Penny een aantal verhaallijnen door elkaar heen lopen. Het boek begint met de autorit van Audrey Villeneuve, die elke dag door de Ville-Marietunnel naar en van haar werk rijdt. Op die dag gaat het mis en Audrey wordt later dood gevonden bij de zuidoever van de Champlainbrug. Het verhaal gaat dat zij zelfmoord heeft gepleegd, maar is dit wel zo?

In de tweede verhaallijn maken we kennis met Constance Pineault, oftewel Constance Ouellet. Zij is de laatst overgeblevene van een vijfling die in heel Canada bekend was. Zij was in Three Pines op bezoek bij haar vriendin Myrna en had beloofd om voor Kerstmis terug te komen. Als zij niet komt opdagen laat Myrna een berichtje achter voor hoofdinspecteur Gamache. Als Gamache en zijn partner Lacoste een kijkje gaan nemen bij het huis van Constance treffen ze haar aan, vermoord. Gamache neemt het onderzoek op zich. Dit is echter niet zijn enige probleem.

In de derde verhaallijn komt namelijk naar voren dat de top van de Sûreté du Québec (de superieuren van Gamache) een niet geheel vlekkeloos imago heeft. In het verleden heeft Gamache al een keer een corrupte hoofdinspecteur gearresteerd en ook nu probeert hij er, samen met Thérèse Brunel (een oud medewerkster van de Sûreté) en haar man Jérôme, achter te komen wat de bedoelingen zijn van onder meer hoofdcommissaris Francoeur. Beide onderzoeken halen heel wat oud zeer naar boven en het kost Gamache dan ook heel veel moeite om deze zaken tot een goed einde te brengen. Gelukkig krijgt hij hulp en steun uit verwachte én onverwachte hoek.

Het is jammer dat er uit de reeks rond hoofdinspecteur Gamache maar een aantal boeken in het Nederlands vertaald is. Vijf keer op rij heeft de auteur, met haar Gamache serie, de Agatha Award gewonnen. Dit jaar komt al weer het twaalfde boek uit in deze serie.

De schrijfstijl van Penny is best wel apart te noemen: cryptisch, mysterieus en zelfs poëtisch. Mede daarom is Licht in de duisternis ook geen thriller in de zin van bloederige moorden en klopjachten op de dader(s). Het verhaal heeft iets magisch, een dubbele bodem, iets beklijvends dat je aantrekt en maakt dat je meer wil weten: wie, waarom, hoe?De setting, sfeer en opzet doen een beetje denken aan de verhalen in de serie Midsomer Murders of Inspector Lynley Mysteries. Ook de aanpak van Gamache lijkt op de aanpak die in deze series voorkomt. Weloverwogen, alles op een rijtje zettend en wachten tot er ergens een fout wordt gemaakt of totdat er plotseling iets gebeurt waardoor men de dader(s) op het spoor komt.

De gedrevenheid van Gamache is een van zijn grote pluspunten. De onderste steen móet boven en alle onrecht c.q. kwaad móet de wereld uit. Hij heeft geen of weinig ontzag voor zijn superieuren, ook zij moeten zich aan de regels houden. Dat is dan ook weer meteen zijn grootste valkuil want uiteraard doen deze superieuren er alles aan om hem te dwarsbomen, hem te degraderen. En niet alleen hijzelf, maar ook zijn partners moeten het ontgelden.

Licht in de duisternis heeft alles in zich. De strijd tegen het kwaad, hebzucht, afgunst, maar ook vastberadenheid, rechtvaardigheid, geborgenheid en vriendschap. Voor elkaar door het vuur gaan en elkaar kost wat kost proberen te helpen. Je vindt het allemaal in dit boek, dat geen zinderende thriller te noemen is, maar waarin de spanning op een andere manier opgebouwd wordt, vanuit een diepere laag. Geen wonder dat de Gamache-boeken van Penny zo geliefd zijn. Nu alleen nog wat meer van deze boeken op de Nederlandse markt.