Meer psychologische roman dan thriller
Vijf jaar geleden begon Danya Kukafka met het schrijven van Meisje in sneeuw. Door het lezen van een aantal boeken en bij het zien van een aflevering van Law & Order, kwam ze op het idee voor het onderwerp van haar debuutroman: een verdachte die zich niets meer kon herinneren van de moord waarvoor hij gearresteerd werd. Stukje bij beetje kreeg het boek vorm en werden er personages toegevoegd. Was het eerst Kukafa’s bedoeling een boek voor Young Adults te schrijven, door de toevoeging van het personage Russ, werd het toch een meer ‘volwassen’ boek.
Het lichaam van de 15-jarige Lucinda Hayes wordt ’s morgens op een speelplaats van een basisschool gevonden. Het nieuws slaat in als een bom, zeker op Jefferson High School waar zij in de derde klas zat. Vooral bij Cameron Whitley, die geobsedeerd was door Lucinda. Al snel wordt hij dan ook door de politie verhoord. Alleen Jade, een studiegenootje van Lucinda, kan niet echt treuren om het nieuws. Zij verafschuwde Lucinda omdat zij het populairste meisje van de school was en altijd in de belangstelling stond. Russ Fletcher is een van de agenten die belast is met het onderzoek naar de dood van Lucinda. Er zijn, naast Cameron, nog een aantal verdachten, maar er is geen overtuigend bewijs tegen een van hen te vinden. Pas op het moment dat het lijkt alsof de zaak volkomen vastgelopen is, komt er bij Cameron een herinnering boven die het oplossen van de zaak in gang zet.
Kukafka hanteert in Meisje in sneeuw een nogal aparte schrijfstijl die je meteen aanspreekt, of net niet. In korte hoofdstukken wordt het verhaal vanuit de perspectieven van Cameron, Jade en Russ verteld. Het boek heeft een grote psychologische inslag. De hoofdpersonages hebben allen te maken (gehad) met psychologische problemen en zijn (of waren) hiervoor onder behandeling van een psychiater. Alle drie hebben ze hun eigen leven met ieder zijn of haar problemen, in het bijzonder op het persoonlijke vlak: op relatiegebied (Russ), problemen met de ouders én met ontluikende gevoelens (Cameron en Jade). Eigenlijk weten ze geen van drieën wat ze precies met hun leven aan moeten. Er wordt vaak nogal gedetailleerd op deze problemen ingegaan, waardoor het verhaal regelmatig meer over het verleden en de gevoelens van Cameron, Jade en Russ lijkt te gaan, dan over de zoektocht naar de dader van de moord.
Het verhaal wisselt vaak in tijd: heden en verleden lopen door elkaar heen. Gezien het feit dat er geen tijdsaanduiding vermeld wordt, is het soms lastig de draad van het verhaal te volgen. Het slot is enigszins verrassend. Alle potentiële verdachten zijn allemaal al opgepakt en verhoord, maar sluitend bewijs tegen een van hen is er nooit gevonden. Wat rest zijn speculaties en gissingen. Tot de dag dat de herinneringen van Cameron Russ naar de dader leiden.
Meisje in sneeuw is, psychologisch gezien, een goed geschreven verhaal met goed uitgewerkte personages, maar de quote op de voorpagina: “Een perfect getimede, strak uitgesponnen thriller”, doet het verhaal zeker geen recht. Ben je op zoek naar een goede psychologische roman, dan is Meisje in sneeuw zeker een aanrader. Ben je op zoek naar een echte thriller, dan voldoet dit boek (helaas) niet aan de verwachtingen.
Reageer op deze recensie